
"Jam 21 vjeç dhe kam rreth tetë muaj e lidhur me të dashurin tim (23 vjeç). Ai jeton me mamin e tij dhe, të jem e sinqertë, shtëpia e tyre është një kaos. Unë shkoj atje shpesh, dhe çdo herë dal e lodhur vetëm nga mënyra se si duket gjithçka.
Unë jam shumë e pastër dhe jam rritur në një familje ku higjiena ishte e rëndësishme, ndaj standardet e mia janë ndoshta më të larta. Më besoni, nuk po e teproj. Ka pluhur dhe papastërti kudo, gjithçka mban erë të rëndë. Mund të ecësh thjesht përmes shtëpisë pa u ulur dhe të dalësh me një duhmë mbi rroba. Madje edhe dhoma e tij, që duket më “e rregullt”, është gjithmonë e pistë. Kur shkova për herë të parë, ishte e njëjtë, muaj më vonë, ende e njëjta situatë.
Dje, kur ai ishte në punë, nuk mund ta duroja më dhe vendosa të pastroj. Nuk pastrova çdo cep sepse ka shumë gjëra të vogla që nuk doja t’i preka, por e ktheva dhomën në një gjendje më të rregullt. Sasia e pisllëqeve që grumbullova ishte e pabesueshme. Nuk e di kur e ka pastruar për herë të fundit, ai kurrë nuk ka përmendur të bëjë diçka për higjienën e shtëpisë.
Më shqetëson fakti që ai kurrë nuk e ka pastruar dhomën për mua. Kur kam ardhur në shtëpinë e tij apo kur e kam ftuar në apartamentin tim, gjithçka ishte gjithmonë e pastër. Edhe makina e tij është gjithmonë e mbushur me gjëra të ndryshme brenda. Kohët e fundit, frigoriferi ishte aq i ndotur saqë nuk e duroja më dhe e pastrova unë. Pothuajse çdo gjë tjetër ka mbetur e papastër.
Ata kanë gjithashtu mace në shtëpi dhe unë jam alergjike ndaj maceve. Nuk është diçka e rëndë, thjesht skuqje në lëkurë, sytë më kruhen dhe çdo pjesë e trupit ku ka qime maceje më irriton. Dhe ai e di këtë, por nuk bën asgjë për ta lehtësuar situatën, nuk pastron qimet, nuk rregullon gjërat që të mos kem kontakt.
Ai do të shkojë me studime jashtë vendit këtë muaj dhe unë jam e shqetësuar se nuk do të dijë të rregullojë gjërat atje. E di që nuk mund ta bëjë i vetëm, por ai gjithmonë thotë se është shumë lodhur nga puna për të ndihmuar me pastrimin. Por kur të jetojë vetëm, çfarë do të ndodhë?
E di që tingëllon egoiste, por dua që ai të mësojë të kujdeset për gjërat e tij vetë. Nuk është më fëmijë, është 23 vjeç dhe po shkon të jetojë përsëri i vetëm. Nuk duhet të jetojë kështu, meriton më shumë. Por si t’ia them të gjitha këto pa u dukur e egër apo gjykuese?"
Shënim: Artikulli është përshtatur nga redaksia për qëllime editoriale dhe qartësie. Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.
Nëse dëshiron edhe ti të ndash një letër, mesazh apo shqetësim, mund të na shkruash në inbox-in e Instagramit tonë.
Letra të tjera nga rubrika "Mes nesh":