A je personazhi kryesor në jetën tënde apo figuranti që nuk e mban mend askush në fund të filmit? Nëse je ndjerë si ky i fundit herë pas here, të japim mundësinë ta ndryshosh këtë fakt. Në “Mes nesh”, ti mund të ndash mendimet e tua më të sinqerta, të sigurojmë një ambient 0 gjykues ku ti mund të shprehesh për gjërat që ndjen aq shumë se duhet t’i ndash me dikë, sidomos kur të duket se askush nuk të kupton, apo interesohet për detajet e përditshmërisë tënde.

Të vodhën biçikletën mes qytetit dhe kishe shumë turp të ndiqje hajdutin nga mbrapa? Na intereson! Të tha i dashuri “Të dua” për herë të parë, po ty s’po të vinte t’ia ktheje mbrapsht? Na intereson! Të pëlqen herë pas here ta teprosh me alkoolin dhe të bësh prapësira vetëm për të shtuar pak adrenalinë në jetën tënde? Na intereson! E rëndësishme është që ti po bën diçka në jetë dhe ne jemi gjithë sy e veshë për t’i dhënë rëndësinë e duhur historisë tënde. :)

Të tregoj pse jam mirënjohëse që ai më la për Shën Valentin

"Ndoshta gjëja e fundit që pret në ditën më romantike të vitit nga dashuria e jetës tënde është të të shohë në kokërr të syrit dhe të të thotë se “kjo gjëja s’po ecën”. Mua më ndodhi.

I dashuri i parë fare që kam pasur u nda nga unë Shën Valentinin e dytë së bashku. Erdhi në mëngjes poshtë pallatit tim, me ca trëndafila që dukej që i kishte marrë në minutën e fundit te dyqani ngjitur. Edhe lulet dukeshin të trishtuara me petalet e vyshkura, njëlloj si shprehja në fytyrën e atij kur e futa me entuziazëm në dhomë.

Ai u ul te krevati im dhe unë po rrija në këmbë se e kuptova që diçka nuk shkonte dhe kur diçka nuk shkon, më pëlqen të rri në këmbë. Më duket sikur i përpunoj më mirë emocionet, sikur energjia më rrjedh nëpër gjithë trupin, në vend që të më dalë nga sytë dhe hunda në formën e lotëve rrëke dhe qurreve (mbajeni parasysh nëse ndodheni në të njëjten situatë hahaha).

Brenda pesë minutave, nga të qenit çmendurisht të dashuruar, ne bëmë hapin e parë për t'u bërë përgjithmonë të huaj. Më tha se nuk më donte më. Më tha pa pikën e turpit se kishte një vajzë tjetër. Tha pastaj se donte të priste për t'u ndarë deri pas ditës së Shën Valentinit, por në fund mendoi se “për t’u bërë ishte gjithsesi, kështu që pse të mos e hiqte qafe si punë”.

S'doja t’ia jepja kurrë privilegjin e skenës së "fundit të trishtuar të një historie dashurie" dhe i kërkova të më zhdukej nga dhoma. Si 19-vjeçare dramatike, i thashë të m’i linte lulet aty ama. Trëndafilat i mbaj mend si tani, ishin portokalli dhe të verdhë dhe po më ngushëllonte mënyra si i kishin varur kokat.

U ndjeva tmerrshëm 2-3 javët e para, por çuditërisht nuk më zgjati shumë si ndjenjë. Muaj pas ndarjes, e kthyem në temë bisede plot humor kur dilja për kafe me shoqërinë. Qartësisht, tani jam e lumtur me të fejuarin tim dhe ish-it të parë as fytyrën s’e di a do ia njihja po t'ia shihja sot në rrugë, po i jam shumë mirënjohëse se pas asaj lënieje që më bëri, ndihem sikur mësova shumë.

S’e di a ishte mosha, apo rrethanat e tjera, po ndihem sikur ish-i i parë ma ndryshoi komplet mënyrën si e shihja 14 shkurtin më mbrapa. Dhe jo për keq në fakt! Pas tij, s’kam kaluar asnjë Shën Valentin vetëm, dilja qoftë me miq, qoftë me mamin dhe shpenzonim pak kohë cilësore.

Plus, sado që s’e përjetova aq keq ndarjen, mos të them që më dha një lloj çlirimi fare, u bëra shumë vigjilente ndaj sinjaleve të hershme nëse do më ecte apo jo me çunat e tjerë në vazhdim. Të dashurin tim të asaj kohe duhet ta lusje të dilte me shoqërinë time, fillonte ulëriste po t’i prekja telefonin dhe kishim mall të bënim ndonjë plan, se i anullonte gjithmonë me një mijë e një pretekste. Patjetër që dhe atëherë s’më dukeshin ok këto veprime, po isha aq naive dhe më dukej sikur do shembej bota po t’i kërkoja të ndaheshim.

Po një nga mësimet më të mëdha dhe më të mira që mësova nga ajo ditë o vazja është se më 14 shkurt, pavarësisht se me kë jeni apo çfarë keni ndërmend të bëni atë ditë, duhet të bëni diçka për veten tuaj. Dilni për ndonjë trajtim, shkoni të hani një darkë, bëni thonjtë, dilni për pazar.

E di që është bërë shumë klishe kjo shprehja që duhet të duash veten (dhe unë që kam plane me të fejuarin për sot s'jam njeriu më i mirë për ta thënë këtë :p) po, cilado qoftë ideja juaj për dashurinë ndaj vetes, sigurohuni që të investoni aty, se sa për burra, s’do mbetet grua shqiptare beqare ju premtoj hahaha. Thjesht jetoni jetën tuaj dhe do e shihni që mundësitë do e prezantojnë vetë veten, byeee <3."

Shënim: Artikulli është përshtatur nga redaksia për qëllime editoriale dhe qartësie. Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.

Are you the main character in your life or the sidekick that no one remembers at the end of the movie? If you've felt like the latter from time to time, we give you the opportunity to change that fact. At "Among Us", you can share your most honest thoughts, providing a non-judgmental environment where you can express yourself about the things you feel so strongly about that you need to share with someone, especially when it seems like no one understands you, or cares about the details of your daily life.

Your bike was stolen in the middle of the city and you were too embarrassed to chase the thief from behind? We care! Your boyfriend said "I love you" to you for the first time, but you didn't feel like saying it back? We care! Do you like to overdo it with alcohol from time to time and do mischief just to add a little adrenaline to your life? We care! The important thing is that you are doing something in life and we are all eyes and ears to give the right importance to your story. :)

Let me tell you why I'm grateful he left me for Valentine's Day.

"Perhaps the last thing you expect on the most romantic day of the year from the love of your life is to look you in the eye and tell you, 'This isn't working.' It happened to me."

The first boyfriend I ever had broke up with me on my second Valentine's Day together. He came down to my apartment building in the morning, with some roses that he had apparently picked up at the last minute from the store next door. Even the flowers looked sad with their withered petals, just like the expression on his face when I enthusiastically brought him into the room.

He sat on my bed and I was standing because I realized something was wrong and when something is wrong, I like to stand. I feel like I process emotions better, like the energy is flowing through my whole body, instead of coming out of my eyes and nose in the form of tears and snot (keep that in mind if you are in the same situation hahaha).

Within five minutes, we went from being madly in love to being strangers forever. He told me he didn't love me anymore. He told me without a trace of shame that he had another girl. He then said he wanted to wait until after Valentine's Day to break up, but in the end he thought, "It was meant to be done anyway, so why not get rid of it as a job."

I never wanted to give him the privilege of the "sad ending of a love story" scene and asked him to disappear from my room. As a dramatic 19-year-old, I told him to leave my flowers there, okay. I remember the roses as they were now, they were orange and yellow and I was comforted by the way their heads were hanging.

I felt terrible for the first 2-3 weeks, but surprisingly, it didn't last long. Months after the breakup, we made it a topic of humorous conversation when I went out for coffee with friends. Obviously, I'm happy with my fiancé now, and I don't even know if I would recognize my first ex's face if I saw him on the street today, but I'm very grateful to him because after that breakup, I feel like I learned a lot.

I don't know if it was age or other circumstances, but I feel like my first ex completely changed the way I viewed February 14th. And not for the worse, actually! After him, I never spent a single Valentine's Day alone, I would go out with friends or my mom and spend some quality time.

Plus, even though I didn't experience the breakup that badly, let alone that it gave me any kind of liberation at all, I became very alert to early signals about whether or not he would date me in the future. My boyfriend at the time had to be asked to go out with my friends, he would start screaming if I touched his phone, and we would miss making plans because he would always cancel them with a thousand and one excuses. Of course, even then, these actions didn't seem right to me, but I was so naive and it seemed like the world would collapse if I asked him to break up with us.

But one of the biggest and best lessons I learned from that day, girl, is that on February 14th, no matter who you're with or what you're planning to do that day, you should do something for yourself. Go out for a treat, go out to dinner, get your nails done, go shopping.

I know it's become a cliché that you have to love yourself (and I, who have plans with my fiancé for today, am not the best person to say this :p) so whatever your idea of ​​self-love is, make sure you invest in it, because for men, there won't be a single Albanian woman left, I promise hahaha. Just live your life and you'll see that opportunities will present themselves, byeee <3."

Note: The article has been adapted by the editorial team for editorial purposes and clarity. Copyright Anabel.al / Reprinting without the permission of the editorial team is prohibited.