Nga performanca e sikletshme e Madonna-s, simbolet politike dhe renditja e Shqipërisë në vendin e tetëmbëdhjetë, mbrëmja e djeshme ishte një ndër festivalet më zhgënjyes të Eurovisionit (me përjashtim të pjesës kur ish-konkurrentët Conchita, Måns Zelmerlöw, Eleni Foureira dhe Verka Serduchka performuan këngët e njëri-tjetrit). Nga këngëtarët shqiptarë që prekën finalen, “Ktheju tokës” renditet në vendin e fundit, Elhaida Dani, Kejsi Tola dhe Olta Boka në vendin e 17, Ledina Çelo dhe Juliana Pasha në të 16-in, Eugent Bushpepa pesë pozicione më sipër, ndjekur nga Anjeza Shahini në vendin e shtatë dhe Rona Nishliu që theu rekord duke u pozicionuar në vendin e pestë.
Bazuar në rezultatet e sondazhit në Anabel, duket se gjuha shqipe nuk ishte elementi kryesor që penalizoi Jonida Maliqin (Mahmood e renditi Italinë të dytën me "Soldi" në italisht). Referuar renditjes së mësipërme, kënga që e ka renditur Shqipërinë më sipër në klasifikim është kënduar në shqip. Po kështu edhe “Mall” e Eugent Bushpepës.
Megjithatë ndonëse jo një kriter fort i rëndësishëm, këndimi në gjuhën angleze duhet të jetë një pikë “e domosdoshme” për përfaqësimet e ardhshme. Këngët në anglisht janë më të lehta për t’u përthithur nga publiku europian. Nuk jemi profesionistë të muzikës, por mund ta themi me siguri që notat e larta të “Suus” e transmetonin qartë dhimbjen te publiku i huaj, por kjo nuk vlen për të gjitha rastet.
I treti në radhën e faktorëve që penalizuan “Ktheju tokës” është mungesa e një kënge më gjithëpërfaqësuese, larg problemeve lokale. Teksti i këngës, shkruar nga Eriona Rushiti, i referohet emigracionit. “Ktheju tokës tënde/ O njeri që zemrën le peng/ Ktheju tokës tënde/ Ti e di që një zemër të pret”. Sado (ose jo) problematike të jetë si situatë, është më tepër një “dramë” lokale sesa përfaqësim i problematikave europiane dhe botërore, si për shembull “Non mi avete fatto niente” e Ermal Metës dhe Fabrizio Moro-s në Eurosong 2018 –këngë kushtuar terrorizmit.
Faktori i dytë më penalizues është mungesa e elementeve të skenografisë. “Ktheju tokës” u shoqërua me drita në ngjyrë të kuqe të ndezur dhe flakë minimaliste.
Pavarësisht se në total performanca ishte e kompletuar (vokal, veshje, zërat e dytë, drita) duket se skenografia është një element i rëndësishëm, të cilës organizatorët shqiptarë nuk i kushtojnë tepër rëndësi. Azerbajxhani kishte robotë që kërcenin,
përfaqësuesja e Australisë Kate Miller-Heidke krijoi një botë imagjinare duke u lëkundur sa në një anë të skenës dhe sa në tjetrën.
Po kështu këngëtari nga Russia Sergey Lazarev luajti me efektet dhe pasqyrat për të krijuar iluzione optike.
Të tri shtetet ishin në vendet e para para votimit të publikut dhe sërish përfunduan në Top10 (Australia në vendin e nëntë, Azerbajxhani në të shtatin, ndërsa Rusia në vendin e tretë).
Dhe sigurisht që në fund faktori më i rëndësishëm: politika. Tradita vazhdoi sërish dhe shtetet favorizuan shtetet fqinje. Jo më kot salla reagoi me një “uuu” të zgjatur fill sapo Qipro i dha Greqisë pikët maksimale. Vetë Shqipëria në gjithë historinë e Eurovisionit i ka dhënë më shumë pikë në gjysmëfinale dhe finale Greqisë, Maqedonisë së Veriut dhe Italisë (vende fqinje). Po kështu ka marrë më shumë pikë nga Maqedonia e Veriut, Greqia dhe Zvicra.
Votimet që favorizojnë shtetet fqinje në të njëjtën kohë penalizojnë këngët, që në mos fitoren, meritojnë një renditje më dinjitoze. Megjithatë nëse përfaqësimi nuk është i kopsitur nga ana skenike dhe tematike, vështirë që vokali i këngëtarit/es të jetë pika jonë e fortë.
