Këtë verë, bashkë me tim shoq e kishim ndarë mendjen që para pushimeve do të shkonim diku tjetër. Para se të filloni hamendësimet, po ju qetësoj. E kam fjalën për dentistin. Nëse ka diçka për të cilën nuk bëj kompromis është shëndeti oral dhe me ç’kisha dëgjuar së fundmi, më ishte futur frika deri në palcë. Të them të drejtën, merakun më të madh e kisha për vajzën. Si Virgjëreshë e fiksuar pas detajeve, s’e imagjinoja dot që dentisti të kthehej në makthin e saj.
Prandaj, puna ime ishte e dyfishtë. Do shkonim familjarisht dhe investimi duhet t’ja vlente. E kisha marrë shumë seriozisht këtë punë dhe në të tilla raste, i besoj vetëm intuitës sime.
Po pija kafen e mëngjesit në një nga lokalet e Bllokut, kur sytë më shkuan tek një fasadë e re dhe shumë e sofistikuar, në krye të së cilës lexonte TDA- Tirana Dental Aesthetic!
Ishte klinika dentare më e rë e hapur në zemër të Tiranës. Ndodhej në Bllok, në rrugën Brigada e VIII, ose që t’ua them më kollaj, përballë Pepper-it. Kishte diçka që më zgjoi interes dhe pas kafes nuk ngurrova të interesohem.
U futa dhe më besoni kur them që ishte klinikë që s’ngjante me asnjë tjetër në vend. Që tek dera, e ndjeva që më prisnin duar të sigurta. Sapo hyra, ( dizajni ishte aq i bukur sa për pak i harrova dhëmbët), në recepsion m’u përgjigjën 2 vajza, të cilat më ftuan të ulesha në kolltuqet e rehatshme të hollit.
Unë që urrej të pres, them me bindje që edhe pritja ishte e këndshme aty. Nga ç’shihja rreth e rrotull, për një çast mendova shifra të frikshme shërbimesh në mendjen time, por pas bisedës së shkurtër më doktor Enon dhe shumë funksionale, e ndava mendjen që të gjithë si familje do mbaronim punë tek TDA-ja.
Por e dini cila ishte gjëja më e mirë nga gjithë ç’zbulova?
Nuk ishte nevoja për t’u sorrollatur sa andëj këndej për skaner a grafi. TDA-ja ishte kabinet kirurgjikal dhe ishte e pajisur me gjithë laboratorët e nevojshëm në po ato ambiente. S’po më bëhej të dilja! Klinika, (që vetëm si klinikë s’të dukej) përfshinte çdo lloj shërbimi me aparaturat e fjalës së fundit të botës së stomatologjisë.
Ekipi i mjekëve të tjerë stomatologë ishin krejt gjë tjetër nga ç’kisha rastisur më parë. Çmimet, i lashë enkas për në fund. Kisha pak frikë nga përgjigja me thënë të drejtën, por bëra panik kot. Ishin më shumë se të pranuseshme për një klinikë të atij standarti.
Doktoreshë Lori (ortodontja) do merrej me vajzën, kurse unë dhe im shoq kishim punë të gjatë me doktor Enon.
Nejse, edhe copëzën e fundit që më duhej, e mora. U ndjeva më shumë se gati dhe siç ua thashë në fillim nuk më ndodh të gaboj kur drejtohem nga intuita. Tek TDA-ja mbaruam punë të gjithë. Madje , jo vetëm që u dashurova me dhëmbët e rinj, por bëra dhe buzët me filler.
Ah sa gjëra kishte për të zbuluar aty! Sot kur më pyesin as që dua t’ua tregoj se ku, njësoj siç bëj me gjërat e shtrenjta të miat. Dua t’i mbaj për vete, por Tirana Dental Aesthetic do t’ja dëgjonit emrin gjithsesi. Më mirë t’ua them unë e para!
