Të lindurit e viteve ’90 mesiguri që duhet ta kenë vënë re që një pjesë e mirë e princeshave të Disney-t, po flasim për kohën e artë të Disney-t, nuk e kishin nënën. Kujtojmë pak që E bukura (Belle) kishte baba Maurice,

Xhasmin (Jasmine) kishte Sulltanin

dhe Ariel i frikësohej zemërimit të Mbretit Triton.

Pra, meqë vishnim bluza me fytyrat e princeshave të stampuara dhe në kokë na buçiste pyetja “Po ku e kanë mamin?”, le t’i sqarojmë disa gjëra njëherë e mirë.

Ekzistojnë në thelb 2 teori. E para u përhap gjerësisht pas një interviste që producenti Don Hahn dha për Glamour. Sipas tij, mungesa e nënave në filmat e animuar mund të lidhet me humbjen tragjike të nënës së themeluesit, Walt Disney-t.

Ai bleu një shtëpi për prindërit, ku nëna humbi tragjikisht jetën për shkak të rrjedhjes së gazit. Për këtë arsye, Walt Disney ndryshoi gjithë skenaret, u ndje fajtor dhe preferoi të shmangte temën e prindërve në artin e tij.

Teoria e dytë thotë se një zgjedhje e tillë u bë e qëllimshme. Në fakt, mungesa e nënave krijon ndjenjën e vetmisë dhe i bën fëmijët (dhe të rriturit) të apasionohen më shumë me heroinat kryesore.

Walter Elias Disney ishte një sipërmarrës amerikan, animator, aktor, dublues dhe producent filmash, që solli risi në animacionin amerikan. Walt Disney Company, e njohur ndryshe edhe si Disney u themelua në fillim të viteve 1920 dhe me kalimin e viteve u kthye në gjigandin e prodhimit të filmave të animuar, parqeve gjigande, produkteve të konsumit si veshje, lodra prej pellushi, kukulla etj.