Mama Talk

Women Reveal the 20+ Biggest Lies They've Been Told About Motherhood

Shkruar nga Anabel

30 Prill 2025

Women Reveal the 20+ Biggest Lies They've Been Told About Motherhood

Motherhood is often described in grand terms: “magical,” “joyful,” “the ultimate spiritual fulfillment.” But what is rarely said is how exhausting, lonely, and sometimes just plain difficult it can be for mothers. 

Women online were asked the question: "What's the one lie about motherhood you'd like to tell women who haven't experienced it yet?" and they shared their reality in the comments, unfiltered. Below are 26 stories that every parent — or anyone thinking about becoming a parent — should read.

1. “Many new parents wonder where their friends go after the baby is born. They are still there, but you have to make an effort to maintain the relationship. They know they are second priority to the baby, but if you don't remember them, they will give up. Especially if they don't have children, don't expect them to understand you without communicating openly.”

2. “‘You will always feel happy!’ This is the biggest lie people tell you. ‘You will feel like you’re at the peak of happiness.’ But motherhood brings out the strongest feelings you never knew you could have, good or bad. Just remember, when things get tough, that feelings have an expiration date and you will feel happy again.”

3. “I didn’t like being told that mothers couldn’t be sick when I was really, really sick. It made me angry. But I made it through, and I was a single mother, completely alone.”

4. “If I had to say one thing to someone thinking about becoming a mother, it would be: It's not all rosy. It's a lot of work, 24/7, and yes, having and raising children can sometimes lead to therapy. Nothing in life is perfect.”

5. “You will never be without fatigue. My youngest daughter never slept through the night regularly until she was 8. Eight years of waking up in the night, every night. Eight! Years! It destroys you.”

6. “People don’t prepare you for how hard the baby stage is — and especially, how angry you can feel during it. My husband and I are kind, patient people, and we felt so guilty. Our son cried constantly. We were sleep-deprived, overwhelmed, and frustrated. I love my son more than words can describe, and feeling angry when he cried made me feel like the worst person in the world. We worked through it and were always gentle with him. But I wish someone had told us that feeling overwhelmed is normal — and that it’s OK to put the baby to bed and take a breather.”

7. “Se duhet të sakrifikosh çdo pjesë të trupit, kohës dhe shpirtit për fëmijët e tu. Nëse ushqyerja me gji është nëkuptimin e parë dhe të dytë të fjalës duke të thithur jetën, e urren dhe të shqetëson, atëherë ndalo! Formulat kanë mbajtur foshnjat gjallë për dekada. Bëj atë që funksionon më mirë për ty. Duhet të vendosësh maskën tënde të oksigjenit përpara se të ndihmosh të tjerët. Një nënë mendërisht e shëndetshme dhe e lumtur është më e mira për një fëmijë të shëndetshëm dhe të lumtur.”

8. “Ndonjëherë nuk e do menjëherë fëmijën tënd. Kur më vendosën fëmijën në gjoks, ishte e çuditshme. Më duheshin disa ditë për t'u pajtuar me faktin se ky person që lëvizte dhe bërtiste ishte ai që mbaja për muaj në bark. E dua më shumë tani se atëherë — pas njohjes së tij. Kjo është OK. Nuk ndodh gjithmonë ajo dashuri e menjëhershme ku asgjë tjetër nuk ka rëndësi. Ndonjëherë merr kohë.”

9. “Instinkti amësor është një gënjeshtër e madhe. Gjithçka është provë dhe gabim. Po, sigurisht që e di se për çfarë ka nevojë vajza ime më mirë se kushdo tjetër – por jo për shkak të ndonjë instinkti. Është sepse kaloj më shumë kohë me të. Kur ishte foshnje, zakonisht e kisha gabim për atë që i duhej – derisa t’i provoja të gjitha dhe më në fund të gjeja gjënë e duhur.”

10. “Një herë thashë që isha mirënjohëse që burri im dhe unë ndërronim ditët gjatë fundjavës, ku ai më linte të flija dhe kujdesej për vajzën – dhe vjehrra më tha se nuk ishte e drejtë që 'e bëja' të kujdesej për fëmijën tonë sepse ai punonte me kohë të plotë. I thashë: ‘Oh, që do të thotë se puna ime (nënë me kohë të plotë, pa ndihmë apo pushim përveç fundjavës) nuk ka rëndësi sepse nuk paguhet?’ E ndava këtë në një forum dhe njerëzit më sulmuan, duke më thënë se ishte faji im sepse vetë vendosa të bëhem prind – sikur burri im të mos kishte asnjë rol. Më thanë se mëmësia nuk është punë, nuk është e vështirë. Në thelb, më quanin 'copë m...' që kisha nevojë të flija ndonjëherë.”

11. “Përfundova duke lindur në një spital tjetër nga ai që kisha planifikuar, me një ekip mjekësor krejt ndryshe nga ata që kisha parë gjatë shtatzënisë. Ata ishin tmerrësisht pa ndjeshmëri – dhe përvoja ime e lindjes ishte traumatike dhe e mjerueshme. U habita kur zbulova sa e zakonshme është kjo. Duhet të bëjmë më mirë për nënat.”

12. “Nuk të tregojnë se kur lind fëmijën, nuk do të jetë domosdoshmërisht një moment magjik dhe i lumtur siç e tregojnë filmat. Unë isha e mjerë. Po, ndjeva lehtësim të menjëhershëm nga të gjitha dhimbjet, por gjithashtu u trondita nga ajo që më ndodhi. Nuk ndihesha e lumtur; ndihesha e traumatizuar dhe e tmerruar. Isha e lumtur vetëm që fëmija im ishte mirë; përndryshe ndihesha e shkatërruar dhe e hutuar.”

13. “Një gjë që nuk përmendet mjaftueshëm është se çdo shtatzëni është ndryshe. Vetëm sepse e para ishte e mrekullueshme apo e tmerrshme, nuk do të thotë se e dyta do të jetë po ashtu. Ashtu si çdo fëmijë është ndryshe, është edhe çdo shtatzëni – dhe reagimi yt ndaj secilës.”

14. “Dy fëmijë nuk janë dy herë më të vështirë se një – janë rreth 3.5 herë më të vështirë. Në vend të dy prindërve për një fëmijë, tani ke dy prindër, një foshnjë të pafuqishme dhe një vogëlush xheloz. Viti i parë me të dy fëmijët më theu. I pari ishte relativisht i lehtë – flinte mirë – gjë që na bëri të ndihemi shumë të sigurt. I dyti? Nuk flinte. Nuk fjeti gjithë natën deri kur mbushi 2 vjeç. Kaos i vërtetë. Ai është gjithashtu më i ëmbli, më i dashuri dhe absolutisht i zgjuar. Nuk jam penduar aspak. Por kur njerëzit më pyesin për këshilla, gjithmonë them: Kushdo që do një fëmijë, le ta bëjë – por mendo mirë për të dytin.”

15. “Duhet të jesh gati për çfarëdo lloj fëmije që mund të kesh – dhe ai ndoshta nuk do të jetë siç e ke imagjinuar. I dua fëmijët e mi me gjithë zemër, por të dy janë neurodivergjentë. Kjo do të thotë mbledhje shtesë në shkollë, kohë dhe shpenzime për terapi fizike, logopedi, vizita te psikologu – gjithçka. Të jesh prind do të thotë të jesh gati për çdo betejë që fëmija yt do të përballet. Dhe rrallë herë është ajo që ke menduar.”

16. “Nuk të thonë që të disiplinosh fëmijën tënd është më e vështirë nga sa duket. Është shumë e lehtë ta përkëdhelësh fëmijën (veçanërisht nëse ke mundësi) dhe edhe më e lehtë të duash t’i blesh çdo gjë që do – qoftë nga dashuria, qoftë sepse nuk ndalet së qari. Gjithashtu është e lehtë të duash t’ia vësh fajin dikujt tjetër për gabimet e fëmijës tënd. Ndoshta do e kapësh veten në mes të një debati, duke kuptuar që fëmija yt kishte faj.”

17. “Kjo mund të më bëjë të dukem e tmerrshme, por ndonjëherë nuk të pëlqen kush bëhen fëmijët e tu – dhe nuk ka rëndësi çfarë ke bërë. Djali im është egoist, manipulues dhe i përkëdhelur. Kam luftuar shumë kundër kësaj. Kam provuar ta mësoj të jetë i mirë dhe të mendojë për të tjerët. Por i ati i tij më rrëzonte në çdo hap. Kjo më theu. Kuptova që ky fëmijë i kishte manipuluar të gjithë deri në atë pikë sa shëndeti ynë mendor u rrëzua – vetëm që ai të merrte çfarë donte. Në fund, mora vendimin e vështirë që të jetonte me babain e tij. Ende e takoj dhe flas me të, por ka mbetur shumë pak nga vlerat që kam përpjekur t’i mësoj.”

18. “Mëmësia ishte e vështirë – dhe ende është. Kishte momente të bukura, por dukeshin të rralla. Në çdo fazë të zhvillimit të djalit tim, kishte një sfidë. Nuk duhej të ishte gjithmonë diçka madhore, por gjithmonë kishte një pengesë. Ai është tani 20 vjeç, dhe ende e ndihmoj me pengesa – gjë që nuk më pengon. Kur flas me prindër të tjerë me fëmijë të rritur, gjithmonë gjejmë pika të përbashkëta. Më bën të ndihem mirë, duke ditur që nuk jam vetëm.”

19. “Don’t have a child unless you’re prepared for the fact that you might have to do it alone. Things happen. Families move away; people abuse. Don’t become a parent unless you understand that life can make you a completely single mother. No matter how much you prepare, it can happen. It’s made me regret motherhood. Being a single mother – without the help of nannies, aunts, grandparents, friends, family – is so exhausting.”

20. “That it’s all joy, happiness, sunshine, and the best thing ever. I saw a friend on Facebook asking for opinions on whether she should have children because she wasn’t sure. Everyone wrote to her, ‘It’s the best feeling in the world, there’s so much joy!’ No one told her that her marriage would probably fall apart because of the extreme changes after the first year; that she would feel exhausted; that as the child grew up, it would demand just as much time and attention; that she would lose the freedom to do whatever she wanted, whenever she wanted; that she would have to find a nanny just to have a date. No one told her the truth. They just sold her the dream, and I know they all experienced the dark side.”

21. “Traditionally, being ‘egoless’ has been the greatest compliment to a mother, and that’s a big lie. When the essence of motherhood and womanhood is the loss of self, it teaches our children – especially daughters – to do the same. We are better as mothers, leaders, and teachers when we model boundaries, self-care, and self-respect. There are many sacrifices that cannot be avoided when you are a mother (especially with babies), but they should not define you. It reminds me of a quote from Jung: ‘The greatest burden a child has to carry is the unlived life of its parent.’

22. “That ‘motherhood is your identity.’ Don’t forget who you were before you had children. That woman still deserves her dreams, ambitions, and experiences.”

23. “You never ‘get back’ to yourself – and it’s not just about the body. It’s hard to explain how much you change: physically, mentally, emotionally. Your identity, your priorities, your triggers – everything changes. You don’t go back to your old self. You become a new version of yourself. That’s not a bad thing, but you have to be ready. People ask me how long it took me to ‘get back’ – because I’m back in shape – and I tell them the truth: You don’t.”

Suggested articles:

Source: BuzzFeed