Kur programi “Aventurierët” nisi rrugëtimin në fillim të prillit, ishte ndër më të komentuarit në rrjete sociale, qoftë për mirë ose jo, por për sa kohë është pranuar gjerësisht se nuk ka publicitet të keq, le të biem dakord se pati sukses. Në një periudhë të shkurtër kohore, “Aventurierët” po komentoheshin nëpër rrjete sociale, shiheshin nëpër çdo faqe memesh (edhe kjo tregues për shikueshmërinë në ditët e sotme), protagonistët ftoheshin për studio televizive në Top Channel, pavarësisht kritikave nëpër internet nga njerëz të thjeshtë, shikues besnikë të Topit apo figura të njohura të televizionit. Por ç’ndodhi më pas?
Ndodhi ajo që pritej. “Aventurierët”, episodi i parë i të cilit numëron afro 900,000 klikime në YouTube, gjendet tani diku te diçka më pak ose më shumë se 300,000 klikime, një shifër e përbashkët pothuajse për të gjitha episodet e fundit. Episodi i parë i atij që u quajt sezoni i dytë – ndonëse rezultoi thjesht një ndërprerje e serive në qershor për të vazhduar transmetimin në tetor – ka gjysmat e klikimeve të sezonit të parë. Në një kohë kur përgjithësisht të rinjtë nuk shohin shumë televizion, pasi programet më argëtuese për ta janë në formate të tjera, përfshirë këtu edhe YouTube, mund të marrin në konsideratë shikueshmërinë në YouTube për të thënë se programi “Aventurierët” ka një ulje drastike të shikueshmërisë dhe siç u përmend më sipër, kjo pritej.
Ka shumë arsye pse programet humbasin interesin. Një ndër to është lidhja mes qëllimit të programit dhe mënyrës së ndërtimit të tij. Nga vetë emri, “Aventurierët” (supozohet të) ndërtohet nga përfshirja e disa të rinjve në aventura të këndshme, argëtuese, të çmendura, shokuese pse jo edhe të rrezikshme. Duhet thënë se ideja është interesante: Disa të rinj që nuk e njohin njëri-tjetrin, izolohen në një shtëpi, duhet të punojnë në një beach bar dhe teksa kalojnë përditshmërinë e tyre nga bari në plazh, përballen me ndodhi të papritura. Por nuk ndodhi kështu. Aventurat e këtyre 20 e ca vjeçarëve ishin sherre: sherre në shtëpi, sherre në bar, sherre në Jalë, sherre në Theth e kështu me radhë. Të gjithë e pranojmë se debatet dhe sherret “shesin”, tërheqin vëmendjen sepse vetë natyra njerëzore priret t’i kushtojë rëndësi një ngjarjeje që del nga kornizat. Por a mos kishte më shumë sherre seç duhet?
Po. Kjo sepse ka një fije shumë të hollë që ndan debatet konstruktive dhe interesante mes sherreve të panevojshme dhe të pakuptimta. Dhe në këtë pikë ka rëndësi personazhet dhe përzgjedhja e tyre. Askush nuk mohon rëndësinë (dhe nevojën ndonjëherë) të përdorimit të strategjisë së debateve nëpër programet televizive, por aventurierët ofronin vetëm zënka “për një palë të brendshme”, fjalor denigrues, paragjykim, bullizëm dhe gjuhë me përmbajtje diskriminuese, sidomos ndaj komunitetit LGBT+. Thënë kjo, vjen një moment kur publiku mërzitet nga sherret nonsense dhe thjesht humbet interesin.
Shikueshmëria dhe publiku është diçka e komplikuar. Nëse në një moment je në qendër të vëmendjes, krejt papritur nuk klikohesh më, sepse publiku është i çuditshëm, i kujdesshëm dhe mbi të gjitha, i paqëndrueshëm. Teksa në grafikun e shikueshmërisë ngrihet një program më interesant, një tjetër nis edhe rrëzohet.
Ndoshta duke u transmetuar fill pas “Hell’s Kitchen” dhe sherreve të vazhdueshme të këtij formati, dhe i gjendur në YouTube përballë miliona klikimeve të “Për’Puthen”, “Aventurierët” nisi të tatëpjetën në grafikun e shikueshmërisë.
Por a ishte i destinuar të dështonte edhe pa praninë e “Për’Puthen”? Këtë nuk kemi si ta dimë. Sidoqoftë, të gjitha programet kanë fatin e keq të mos kenë sukses, në rast se përmbajtja e tyre nuk u përgjigjet nevojave të publikimit për argëtim dhe/ose edukim dhe mbi të gjitha nëse nuk kanë një vlerë të shtuar mes qindra programeve të tjera.
