English
Anabelizim

Babait tim, falë të cilit u rrita me frikë!

Babait tim, falë të cilit u rrita me frikë!

Kur isha fëmijë shihja gjithnjë një ëndërr të përsëritur. Në fakt ishte makthi më i keq. Më dukej sikur unë dhe dy vëllezërit e mi ishim derra të vegjël që vraponim të frikësuar nëpër pyjet pranë shtëpisë. Ti ishe dinosauri që na ndiqje teksa ne vraponim për të shkuar tek ishulli përtej liqenit, ku ndodhej ajo që na mbronte (nëna jonë).

Kurse në realitet të mbaj mend si tiran gjatë gjithë fëmijërisë time. Momentet në shtëpi ishin të mbushura me frikë. Një ditë, kujtoj se më godite aq fort sa nuk për vite me radhë pas shkolle, ulesha mbi pllakën e dushit dhe qaja. As shkolla nuk ishte vend ku gjeja paqe. Pasiguria dhe ndrojtja më bënë të bija thjesht pre e talljeve nga shokët. 

Nuk të vë faj, por dua që të kuptosh se si veprimet e tua kanë ndikuar tek unë. Ato vitet që kam shpenzuar e fshehur në dhomë, teksa dëgjoja kërcitje dhe ulërima. Gjithmonë e pyesja veten pse kam kaq mllef brenda, pse jam kaq e dëshpëruar për aprovim dhe vlerësim. Pse kur më injorojnë ndjej inat, urrejtje...Tani e kuptoj që gjithçka më ka ndodhur falë teje.

Ndoshta edhe sepse jeta ime s'ishte ajo që unë prisja. Ndoshta, po të isha më e lumtur kjo letër s'do ishte shkruar tani. Por jam e sigurt se e di rrënjën e problemeve të mia: rritja me frikë! 

Ti talleshe me mua që kërkoja dashurinë dhe kujdesin e nënës sime. Më shihje si të dobët. Nëna jote vdiq kur ti ishe 5 vjeç dhe jo, s'e di si mund të jesh ndjerë dhe as sa të vështirë e ke pasur. 

Çfarë di me siguri është që s'e ke pranuar kurrë dhe s'je përballur me realitetin. Madje as nuk kërkove ndihmë. 

Ndjenjat e tua të thella të humbjes dhe dhimbjes dilnin në sipërfaqe mbrëmjeve, gjatë darkave familjare dhe në vend që të kuptoje që shkaku ishte trauma, fajsoje veten. Urreje veten dhe mbillje vetëm zemërim.

Tani s'jam më ai derrkuci i vogël i frikësuar. Eshtë e vërtet që edhe e kam ndjerë atë urrejtje brenda meje, por pendohem kaq shumë! Unë të paktën, po punoj për të ditur kujt t'ja atribuoj atë që jam sot, kush janë fajet e mia dhe se si veprimet që bëj ndikojnë tek njerëzit që dua. 

Ti s'e bëre këtë dhe s'do ta bësh kurrë. Tani e shoh që ti je ai dinosauri që po lutet për dashurinë që i morën shumë vite më parë. Do të doja vetëm të kishe guxim ta pranoje dhe t'i lejoje vetes të ishe i lumtur.

Kjo letër është përshtatur nga The Guardian

Mos humbisni edhe

REELS

JETOJ NË EUROPË DHE FUNKSIONON NDRYSHE PËR VAJZAT E NDRYSHE PËR DJEMTË

Stresohesh vetëm nga mendimi që vera na tha “mirupafshim” dhe duhet të bësh gati kostumin e të rriturit për rutinën vjeshtake? Ugh, s’je vetëm. Zgjidhjen s’e kemi ne, por dimë një vend ku hallet e një viti të tërë zgjidhen për punë minutash: në @toptanishoppingcenter Shkoni me vrap, ka plot ofertaaa!

Gjyqi, që u zhvillua për një incident të pretenduar në vitin 2018, u ngrit nga një ish-rojë sigurie, Emani Ellis, e cila pretendonte se reperja e kishte sulmuar me fyerje racore. Vendimi i trupit gjykues e liroi Cardi-n nga çdo detyrim për të paguar dëmet në shumën 24 milionë dollarë.

Sa lekë duhen për të shtyrë muajin në Monaco

Si do e përshkruanit verën tuaj? 🌊

Si ju duk 💍 Georgina 💍 në Festivalin e Filmit në Venecia?

Fatmirësisht, cikli po thyhet! 🤣

Unë nuk jam natyrë dramatike Prapë unë:

Aktori i madh Timo Flloko, tenori dhe soprano me famë botërore, Saimir Pirgu dhe Ermonela Jaho, u bënë bashkë në një mbrëmje të jashtëzakonshme në kalanë e Kaninës në Vlorë. “Yjet mbi Kaninë” është edicioni i dytë i një aktiviteti i konceptuar nga regjisorja e njohur Vera Grabocka, që nisi në Butrint dy vjet më parë. *E ftuar speciale e natës ishte Aurela Gaçe, e cila i zhveshi interpetuesit e mëdhenj nga “ngurtësia” e operës, për pak muzikë popullore vlonjate.

Një burrë shkaktoi zemërim në rrjet, pasi u kap nga kamera duke i rrëmbyer kapelen e tenistit polak, Kamil Majchrzak, nga duart e një tifozi të vogël në US Open. Skena e pahijshme ndodhi të enjten pasdite, ndërsa Majchrzak përshëndeste tifozët dhe shpërndante autografe pranë fushës, pas fitores epike me pesë sete kundër tenistit numër 9 në renditje, Karen Khachanov, sipas pamjeve të transmetimit live.

My dad, thanks to whom I grew up in fear!

Babait tim, falë të cilit u rrita me frikë!

When I was a kid, I always dreamed of a recurring dream. In fact it was the worst nightmare. It seemed to me that my two brothers and I were little pigs running scared through the woods near the house. You were a dinosaur chasing us as we ran to the island across the lake, where our mother (our mother) was guarding us.

But in reality I remember being a tyrant throughout my childhood. Moments at home were filled with fear. One day I remember hitting me so hard that for years after school, I sat on the shower table and cried. Nor was the school a place where I could find peace. Uncertainty and timidity made me just prey to mockery from friends.

I don't blame you, but I want you to understand how your actions have affected me. Those years I spent hiding in the room listening to cries and screams. I always wondered why I was so angry inside, why I was so desperate for approval and appreciation. Why, when I am ignored, I feel anger, hatred ... Now I understand that everything has happened to me thanks to you.

Maybe because my life wasn't what I expected. Perhaps if I were happier this letter would not have been written now. But I'm sure I know the root of my problems: growing up with fear!

You scoffed at me for seeking my mother's love and care. You saw me as weak. Your mom died when you were 5 years old and no, you don't know how you could have felt or how hard you had it.

What you know for sure is that you have never accepted and faced reality. You didn't even ask for help.

Your deep feelings of loss and pain surfaced in the evenings, at family dinners, and instead of realizing that the cause was trauma, blame yourself. Hate yourself and plant only anger.

Now I'm no longer that scared little piggy. It is true that I even felt that hatred inside me, but I regret it so much! At the very least, I am working to know who to attribute to who I am today, who my fault is, and how the actions I take affect the people I love.

You never did that and you will never do it. Now I see you are that dinosaur praying for the love they received many years ago. I just wish you had the courage to accept it and allow yourself to be happy.

This letter is adapted from The Guardian

×