"Chronic anxiety is disordered and unpredictable, overwhelming and insidious, physical and mental, and sometimes so debilitating that I am unable to speak or think clearly or even move." - Steve Barry.
In an article for Healthline, one of the safest sources of health, Steve Barry - a writer, editor, musician and researcher on educating people about mental health - describes what it is like to live with chronic anxiety.
He says that anxiety is not a state of anxiety or stress, we are talking about an exam, which ends as soon as the stressful situation ends. For him, anxiety is much more. To better explain his experience, which is present in many people experiencing chronic anxiety, he describes the situation through four illustrations. Here is how it is expressed:
1 - Like a knife to hit the chest in every breath
This may sound like an exaggeration, but anxiety can manifest with severe physical symptoms, such as sharp chest pain. In fact, it is the strongest chest pain I have ever felt. On each breath, it seems to me as if the sharp tip of a knife is hitting the inside of the chest. Sometimes it lasts for a few minutes - sometimes it lasts for hours or even days.
Other physical symptoms I have experienced include palpitations, sweaty palms, and constant tightness in the shoulders.
2 - Like a rogue kidnapping me
When I have anxiety, I often feel that my normal self has been replaced by a cheater. Someone who looks like me but acts like someone else completely.
I know when this happens, anxiety has started a complete attack and I need to give myself space and time to gather my thoughts - deep breathing, grounding techniques, diary, therapy, exercises, hygiene and good sleep and food.
My normal self always reappears, repelling the deceiver. At least for a while, anyway.
3 - Like a brain blast that sends thoughts out of control
Ankthi mund ta godasë trurin tim me një forcë të tillë që të shkatërrojë mendimet në copa të shpërndara që fluturojnë në të gjitha drejtimet. Ajo që ka mbetur është një boshllëk, një krater i zbrazëtisë.
A keni ndërvepruar ndonjëherë me dikë që keni menduar se mund të jetë në mes të një sulmi ankthi dhe keni vërejtur një vështrim të zbrazët në sytë e tyre, ose një mungesë të përgjithshme të reagimit? Në atë moment mendja e tyre është një krater pa asgjë për të dhënë.
Mendimet mund të ndihen aq të largëta sa që unë shmang ndërveprimet shoqërore krejtësisht, për të kursyer të tjerët që të mos kenë ndërveprim me zbrazëtinë e trurit tim të ankthit. Ndonjëherë zhgënjehem vërtet nga kjo. Por sa më shumë që luftoj kundër tij, aq më të ngrira më bëhen mendimet.
Atëherë, si mund ta shkrij veten? Për fat të keq, nuk ka përgjigje të lehtë. Ashtë çështje kohe, durimi dhe duke i dhënë vetes hapësirë ??që të reflektoj dhe të kthehem në një nivel bazë të kontrollit mbi mendjen dhe trupin tim.
4 – Si një shi me mendime negative që të ndjek në çdo lëvizje
Një nga karakteristikat përcaktuese të ankthit për mua është vetëgjyqësia. Një zë i ashpër, i lartë, kokëfortë që lëshon një rrjedhë të pafundme negativitet. Kur mendja ime kapet në këtë lak, është e vështirë të dal nga ajo. Vërtet e vështirë.
Mund të më godasë aq fort dhe papritur sa ndihem i bllokuar nën peshën e tij.
E di se çfarë po mendoni: Ktheji mendimet në diçka pozitive dhe do të jesh mirë. Unë jam përpjekur, më besoni. Thjesht nuk funksionon për mua.
Ka disa gjëra që, pas shumë praktikash dhe durimi, më kanë ndihmuar që të dal nga ky cikël.
Hapi i parë është njohja që mendimet negative po ndodhin. Pastaj vendosa që të përqëndrohem te mendimet e mia dhe ndjenjat. Teknikat e frymëmarrjes më kanë ndihmuar. Më ndihmon gjithashtu edhe mbajtja e një ditari. Të shkruar mendimet është një formë çlirimi.
Reflektimi mbyllës
Shpresoj që këto ilustrime t'ju kenë dhënë më shumë ide se si ndihet në të vërtetë jeta me ankth kronik. Disa herë, të paralizon.
Shpresoj që njerëzit të mund të fillojnë të kenë pak më shumë ndjeshmëri për të tjerët që jetojnë me ankth kronik. Edhe nëse është e pakëndshme të bashkëveprosh me ta.
Pak ndjeshmëri dhe mbështetje mund të shërbejë për shumë gjëra.
