^{Ju prezantojmë me rubrikën e re, Unpopular Opinion. Të gjitha kemi disa mendime që, nëse i themi me zë të lartë, na duket sikur do përfundojmë në burg. Jo sepse janë domosdoshmërisht të gabuara, por sepse janë…ndryshe. Nuk janë ato që shoqëria pret të dëgjojë, nuk janë të mbështetura nga masa dhe, mbi të gjitha, nuk janë të përshtatshme për t’u thënë në tavolinën e drekës me familjen. Këto janë ato mendime që i mbajmë për vete, i ndajmë vetëm me miqtë ose thjesht kafshojmë buzët për t’i mbajtur brenda. Unpopular opinions janë pikërisht ato mendime që shumica i konsideron të çuditshme, të guximshme ose thjesht të gabuara. Por jo çdo mendim që del jashtë rregullave është domosdoshmërisht i gabuar. Pra, ka ardhur koha të themi disa të vërteta jo aq të famshme.
Të nesërmen u zgjova e qetësuar si rrallëherë. Për herë të parë kuptova se sa e rëndësishme është hapësira personale edhe brenda një martese. Gjithmonë më është dukur se intimiteti ndërtohet duke ndarë çdo natë me dikë, por ndoshta, ai forcohet edhe duke dhënë hapësirë për veten.}

“Në fillim mendova se do të ndihesha çuditshëm. Nuk është se burri im dhe unë jemi të pandashëm, por gjithmonë kemi ndarë të njëjtin shtrat, pa menduar ndonjëherë për një alternativë tjetër. Kur ai u largua për një udhëtim pune dhe unë mbeta vetëm, m’u duk sikur diçka mungonte. Krevati më dukej më i madh, dhoma më bosh, heshtja më e thellë se zakonisht. Por ndërsa nata kalonte, kuptova diçka që nuk ma kishte marrë mendja më parë: ndoshta, nuk është e domosdoshme të flemë bashkë çdo natë.

Fillimisht, e gjeta veten duke ndjerë një lloj boshllëku, por pas disa orësh ndodhi diçka e papritur. Për herë të parë pas shumë kohësh, ndjeva një qetësi që nuk e kisha ndjerë më parë. Krevati ishte gjithë i imi. Nuk kishte lëvizje të vogla që më zgjonin, nuk kishte frymëmarrje të thellë pranë meje që të më ndryshonte ritmin e gjumit, nuk kishte askënd që të më ndërpriste momentet kur ndjeja nevojën për të qëndruar zgjuar më gjatë, për të lexuar apo për të menduar në qetësi të plotë. Ishte ndjesia më e çuditshme dhe më e lirshme që kisha pasur pas një kohe të gjatë.

Të nesërmen u zgjova e qetësuar si rrallëherë. Për herë të parë kuptova se sa e rëndësishme është hapësira personale edhe brenda një martese. Gjithmonë më është dukur se intimiteti ndërtohet duke ndarë çdo natë me dikë, por ndoshta, ai forcohet edhe duke dhënë hapësirë për veten.

Fillova të reflektoj: sa netë kisha kaluar duke u përpjekur të gjeja një pozicion të rehatshëm sepse burri im lëvizte shumë? Sa herë kisha bërë lëshime të vogla, duke mos parë një film që doja sepse ai donte të flinte herët? Sa herë kisha heshtur dhe nuk kisha bërë atë që më pëlqente, vetëm për hir të një rutine që nuk e kisha vënë kurrë në dyshim? Dhe mbi të gjitha: sa herë isha zgjuar e lodhur, jo nga dashuria, por nga mungesa e hapësirës për veten time?

Sigurisht, nuk po them që nuk duhet të ndajmë shtratin me partnerin, por a është e shëndetshme që çdo natë të jetë e njëjta histori? A nuk do të ishte më mirë të kishim herë pas here mundësinë të kalonim një natë vetëm, për të ndjerë përsëri mungesën e tjetrit, për të krijuar një lloj nostalgjie dhe për të mos e marrë praninë e njëri-tjetrit si të mirëqenë?

Kur burri im u kthye, unë ndjeva një gëzim të madh. Ishte një ndjenjë ndryshe, më e freskët, më e fuqishme. Për herë të parë kuptova se ndoshta sekreti i një lidhjeje të fortë nuk është vetëm të jesh gjithmonë pranë tjetrit, por edhe të dish kur të marrësh hapësirën tënde. Jo sepse dashuria po zbehet, por sepse vetëm kështu mund ta mbash atë gjallë.

Tani e shoh ndryshe idenë e gjumit të ndarë. Nuk është një simbol i largësisë, por një mënyrë për të ruajtur hapësirën, pavarësinë dhe dëshirën për njëri-tjetrin. Dhe ndoshta, është pikërisht kjo që e bën një lidhje të zgjasë.” - shkruar për Anabel nga një grua e sinqertë.

Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.