Për dekada të tëra, shkenca ka studiuar çështjen e transferimit të qelizave nga organizmat e huaj tek ne, duke u përpjekur të sqarojë se si ato ndikojnë në funksionin e tij dhe nëse ato mund të shfrytëzohen në fusha të tjera, siç është trajtimi i sëmundjeve.

Sipas Katherine J. Ëu, redaktore shkencore e “The Atlantic”, e cila kreu kërkime të gjera mbi këtë temë, hera e parë që dikush identifikoi qartë praninë e qelizave të huaja funksionale në një organizëm ishte në vitet ’70 nga shkencëtarja Diana Bianchi, e cila vuri re në ekzaminimi i një gjëndre tiroide që i përket një gruaje një rresht kromozomesh Y: Një pjesë e gjëndrës së saj, domethënë ishte mashkull. Kjo kishte ndodhur për shkak të një shtatzënie të gruas, pasi disa qeliza ishin zhvendosur nga fetusi mashkull, të cilat u përhapën në të gjithë trupin e saj dhe u përshtatën disi me organet e saj.

Bianchi, tani drejtoresha e Institutit “Eunice Kennedy Shriver”, i cili merret me shëndetin dhe zhvillimin e fëmijëve, thotë qartë se gjëndra tiroide e kësaj gruaje u transformua falë qelizave të fetusit.

Shkenca tani e di me siguri se sa herë që një embrion implantohet në një mitër dhe fillon të rritet, ai ndikon në trupin që e pret, pasi qelizat e tij shpërndahen në të që në javën e 4-të ose të 5-të të zhvillimit. Këto qeliza të huaja mund të lëvizin në çdo organ të trupit, nga zemra në tru, të qëndrojnë atje përgjithmonë dhe gjenetikisht të përshtaten me “strehuesin”. Ky proces, i quajtur mikrokimerizëm, i ngjan, sipas profesorit të gjenetikës dhe reumatologjisë J. Lee Nelson, një transplanti idiosinkratik.

Transferimi i qelizave, natyrisht, funksionon në të dyja mënyrat. Nëpërmjet placentës, fetusi bëhet marrës i qelizave të nënës, të cilat mund të mbeten përgjithmonë në trupin e tij. Këto shkëmbime gjenetike vazhdojnë nga trupi në trup, përmes shtatzënive, kështu që imazhi qelizor i një personi mund të përbëhet nga pjesë të shumë të afërmve, si vëllezërit e motrat, gjyshërit, madje edhe xhaxhallarët. Në një farë mënyre, pra, ne e mbajmë brenda vetes gjithë familjen tonë. 

Një pjesë e shkencëtarëve e kanë fokusuar kërkimin e tyre në atë se si këto qeliza mund të shkaktojnë reaksione në trupin e pritësit të tyre, duke ndikuar në sistemin imunitar, suksesin e shtatzënisë, madje edhe sjelljen e individit. Një pjesë tjetër këmbëngul se përqendrimi i këtyre qelizave është i vogël në çdo organizëm, kështu që nuk mund të zbulohen lehtësisht, e lëre më të studiohen.

Ndërsa kërkimet vazhdojnë në shumë vende anembanë botës, është shumë e mundur që të zbulohen gjëra të reja rreth mënyrës sesi funksionon trupi ynë bazuar në trupa të huaj, pa na ka shkuar ndonjëherë në mendje. Një shembull i tillë lidhet me transplantin e organeve, dhe ndoshta studimi i mikrokimerizmit embrion-uterine do të na japë një ditë përgjigje se pse disa trupa tolerojnë më mirë çdo organ të transplantuar që vjen nga p.sh. nga nëna dhe jo nga babai.

Tani për tani, në eksperimentet e studiuesve në minj, duket se qelizat e huaja të nënës përmirësojnë sistemin imunitar të fetusit. Duke pasur parasysh këtë, është shumë e mundur që qelizat e huaja që paraekzistojnë në një organizëm mund të përcaktojnë suksesin e shtatzënisë në disa mënyra, ose duke ndihmuar organizmin të ruajë embrionet dhe t'i rrisë ato, ose duke shkaktuar një sërë sulmesh ndaj tyre. Nëse skenari i parë është i vërtetë, atëherë hapen dhjetëra dyer për trajtimin e sëmundjeve autoimune.

Në fund të fundit, shprehja “trup i huaj” mund të ketë edhe një shenjë pozitive, megjithatë, derisa shkenca të arrijë nivelin e të folurit me të dhëna konkrete shkencore, ka gjasa të kalojnë disa vite. Ajo që ka rëndësi është se si ecën përpara dhe çdo ditë përpiqet të na japë përgjigje që do të përmirësojnë cilësinë e jetës sonë dhe do të na bëjnë të kuptojmë më mirë kush jemi, nga vijmë dhe çfarë mund të bëhemi.

Artikuj të sugjeruar:

For decades, science has studied the issue of transferring cells from foreign organisms to our own, trying to clarify how they affect its function and whether they can be exploited in other areas, such as the treatment of diseases.

According to Katherine J. Wu, science editor of The Atlantic, who has conducted extensive research on the subject, the first time anyone clearly identified the presence of functional foreign cells in an organism was in the 1970s by scientist Diana Bianchi, who noticed in an examination of a thyroid gland belonging to a woman a row of Y chromosomes: Part of her gland, that is, it was male. This had happened due to a pregnancy of the woman, after some cells had been displaced from the male fetus, which spread throughout her body and somehow adapted to her organs.

Bianchi, now the director of the Eunice Kennedy Shriver Institute, which deals with child health and development, clearly says that this woman's thyroid gland was transformed thanks to fetal cells.

Science now knows for sure that whenever an embryo implants in a uterus and begins to grow, it affects the host body, as its cells spread throughout it as early as the 4th or 5th week of development. These foreign cells can travel to any organ in the body, from the heart to the brain, stay there forever, and genetically adapt to their “host.” This process, called microchimerism, resembles, according to J. Lee Nelson, professor of genetics and rheumatology, an idiosyncratic transplant.

Cell transfer, of course, works both ways. Through the placenta, the fetus becomes the recipient of the mother's cells, which can remain in its body forever. These genetic exchanges continue from body to body, through pregnancies, so that a person's cellular image can consist of parts of many relatives, such as siblings, grandparents, and even uncles. In a way, then, we carry our entire family within us. 

Some scientists have focused their research on how these cells can trigger reactions in their host's body, affecting the immune system, pregnancy success, and even an individual's behavior. Others insist that the concentration of these cells is so small in any organism that they cannot be easily detected, let alone studied.

As research continues in many countries around the world, it is very possible that new things will be discovered about how our bodies function based on foreign bodies, without us ever realizing it. One such example is related to organ transplantation, and perhaps the study of embryo-uterine microchimerism will one day give us answers to why some bodies tolerate better any transplanted organ that comes from, for example, the mother and not the father.

For now, in researchers' experiments on mice, it appears that the mother's foreign cells enhance the fetus's immune system. Given this, it's very possible that foreign cells that pre-exist in an organism could determine the success of pregnancy in some way, either by helping the organism preserve and grow embryos, or by triggering a series of attacks on them. If the first scenario is true, then dozens of doors open for treating autoimmune diseases.

Ultimately, the expression “foreign body” may also have a positive connotation, however, until science reaches the level of speaking with concrete scientific data, it will likely be several years. What matters is how it moves forward and every day tries to give us answers that will improve the quality of our lives and make us better understand who we are, where we come from and what we can become.

Suggested articles: