The Book Fair is one of the most important cultural events in the country, or the 5-day event of the year where you can go to a single destination to find perhaps the largest variety of books in Albania, at discounted prices.
The aim of the Fair is for the book to bring authors, publishing houses and readers together. What is not clear is the motive of this meeting, that beyond the explanation that 'literature is promoted and communication bridges are created between the three parties', it seems that everything has turned into business: the publishing houses want to empty the stands as much as possible, of the buyers who they are attracted by the idea of ??discounts, to fill as many cardboard bags with different logos as possible.
The question arises: Where does the Book Fair differ from the honorable gentlemen who sell used books on the streets of Tirana every day?
I'm afraid it's the latter, who at the end of the 'bargain' leave you more informed and with a greater sense of satisfaction.
Let's talk a little about the problems of this year's fair, but not only:
1. A fair with organizational problems
One of the main concerns of readers is the lack of orientation. Many publishing houses do not offer catalogs with the new works they bring, and sometimes even the name of the publishing house is not easily visible on the stands.
The books have no particular organization in presentation and the sales staff often have a conspicuous lack of information on the books being sold, the prices or the history of the publishing house.
2. Placement of stands: An uneven distribution
One of the problems that is noticed every year is the same uneven distribution of stands at the fair. While the first floor remains reserved for the most well-known publishing houses, those with less experience in the market or fair, "stay" on the second floor, where the flow of visitors is always lower.
The division, according to some publishing houses, is obviously unfair, as all houses pay almost the same price for participation.
That said, you can't even pretend to sell by making the buyer feel sorry for you!
3. Missing innovations and the role of advertising
A good portion of the publishing houses that report dissatisfaction with sales are the same ones that do not provide enough information online or in catalogs. If the reader does not have a clear orientation to the new books before the fair, it is difficult for him to find what he is looking for. On the other hand, publishing houses that invest in promotion and have knowledgeable salespeople continue to have greater sales.
Një tjetër problem është mungesa e komunikimit të sinqertë. Shitësit apo vetë autorët shpesh shmangin kritikat për librat e tyre, ndërsa shumë prej tyre ndihen të inatosur që lexuesit drejtohen kryesisht te autorë të njohur si Ben Blushi apo Blendi Fevziu. Në fakt, disa libra arrijnë të shiten vetëm falë pranisë së autorëve në panair, ku takimi me lexuesit ndihmon në promovimin dhe shitjen e veprave.
4. Paraqitja mediatike
Televizioni ndërkohë, a thua se jetojmë akoma nën regjimin komunist, transmeton një pjesë aq të vogël dhe të pakuptimtë të realitetit, sa nuk ofron asnjë lloj qasjeje kritike ndaj gjësë, praktikë e zakontë kjo për çdo sektor të gazetarisë së fundmi, jo vetëm kulturës që është parë gjithmonë si ‘gjë e qejfit’.
Kamerat fokusohen tek personalitetet, librat më të shitur, tek ato pak risi që janë sjellë sa për të thënë se diçka po ndryshon dhe më e bukura qëndron se janë po të njëjtët që raportojnë në fund të vitit se 80% e shqiptarëve s’kanë lexuar asnjë libër në vit, duke nxjerrë veten qesharakë përmes kësaj kontradikte.
5. Mosvlerësimi i prodhimeve shqiptare
Edhe gjatë panairit të këtij viti dominonte letërsia e huaj, po kjo bie vetëm në një sy të vëmendshëm si problematikë, pasi jemi mësuar t’i zvogëlojmë arritjet tona.
Sa i përket letërsisë shqiptare, ishin të pakta shtëpitë botuese që ofronin vetëm libra të autorëve shqiptarë. Tek këto pak shtëpi dedikuar letërsisë shqipe, kishte nga ato ku shitjet ishin më të mëdha, ndërkohë që kishte edhe të tjera ku kishte shumë pak blerës, ose ishte kryesisht mosha e tretë ajo që interesohej për veprat e ofruara.
Autorët e rinj janë të paktë dhe librat më të shitur vazhdojnë të jenë ata të autorëve që prej vitesh kanë zaptuar tregun.
6. Varfëria e prodhimeve për fëmijë
Nga një pjesë e madhe e shitësve të shtëpive botuese, librat për fëmijë konsideroheshin si libra edukativë, por në vetvete, pjesa më e madhe e tyre ishin thjesht përkthime të përrallave klasike prej të cilave arrin të nxjerrësh një mesazh, por mbetesh aty, nuk kishte një paraqitje të librave që mund të nxisnin të menduarin kritik tek fëmijët.
Si përfundim:
Kështu, vërtitemi çdo vit në rrethin vicioz të shitësve që ankohen se lexuesit nuk shkojnë drejt librit që mbart vlera, me shitjet që sa vijnë e ulen dhe largimit nga libri, me autorë që ankohen se lexuesi shkon tek po të njëjtat vepra dhe vetëm tek autorë të njohur.
Por, a mundet lexuesi të njohë një libër të mirë vetëm me një të ardhur në panair, apo përmes asaj çfarë ai mund të arrijë të kuptojë ato pesë ditë dedikuar librit? Nuk mund të pretendojmë që lexuesi të nuhasë çdo risi që sjell çdo autor përgjatë një viti.
It is the job of people in leadership positions to guide audiences to what they think is the 'right way'. This, without a doubt, is a job that becomes difficult when the vocabulary of Albanians is limited by Tik-Tok's algorithm. But that's why every society has its own elites, starting from journalists, authors and politicians, to function as a regulatory force, when it is more necessary than ever for society.
- This article is a personal opinion, written by A. Leka, contributing editor at Anabel Media.
Copyright Anabel.al / Reprinting without the permission of the editors is prohibited.
Suggested Articles:
