Njerëzit shpesh thonë: “Mund të ndihmoj të tjerët të organizojnë rrëmujën e tyre, por me gjërat e mia është ndryshe” ose “Nuk kam problem të qëndroj i/e organizuar në punë, por nuk arrij ta bëj të njëjtën gjë në shtëpi.” Pse ndodh kjo?
Ka disa arsye. Ti nuk ke histori me gjërat e të tjerëve. Nuk i ke paguar, nuk i ke marrë si dhuratë, ose nuk i ke trashëguar. Ato nuk të sjellin në mendje kujtime, të mira apo të këqija qofshin. Për ty, ato janë thjesht “gjëra.” Prandaj, ke një nivel më të lartë objektiviteti; mund të mendosh më qartë. Gjërat e tua janë ndryshe! Mbartin histori. Lidhesh emocionalisht to. Jeton me to. Sendet e tua kanë më shumë rëndësi. Pronësia bën ndryshimin.
Sa i përket organizimit më të mirë në punë dhe jo në shtëpi, kjo ndodh sepse zakonisht ka më shumë planifikim në vendin e punës dhe sigurisht, një detyrim më të qartë të asaj që duhet të arrihet nga dita në ditë. Ti paguhesh për të bërë punën tënde dhe nëse nuk bën atë që është e nevojshme, mund të humbasësh punën.
Në shtëpinë tënde, shpesh nuk e ke të qartë se çfarë duhet të bësh më parë. Je i/e lodhur dhe lënia e punës nga hiçi për t’iu dedikuar shtëpisë nuk është një opsion (ndonëse ndonjëherë të gjithë e fantazojmë). Edhe nëse arrin të punësosh një person që të ndihmon, akoma ruan një nivel përgjegjësie për gjërat e tua dhe punët e përditshme.
Pra, çfarë ka rëndësi në të gjitha këto? Çështja është se nëse je i/e mirë në organizimin e gjërave të të tjerëve dhe do të jesh më i/e mirë në organizimin e të tuave, duhet të përdorësh të njëjtën mendësi që ke ndaj gjërave të të tjerëve.
Duhet të shkosh me parimin e objektivitetit – më pak emocion dhe më shumë arsyetim. Duhet të marrësh kohë për t’u qartësuar mbi atë që po përpiqesh të arrish dhe të jesh sa më i/e duruar dhe ndihmues me veten tënde siç je me të tjerët. Dhe nëse ke nevojë për ndihmë, duhet të jesh i/e gatshëm ta kërkosh atë.
Artikuj të sugjeruar:
