Një dëshirë e pandalshme për t’u socializuar me të tjerët na ndjek që nga lindja. Me kalimin e kohës, mësojmë të përdorim mënyra të tjera për të ftuar njerëzit e duhur të lidhen me ne. Kjo është teoria. Por realiteti i ditëve të sotme na tregon një histori ndryshe.
Megjithëse jemi të rrethuar nga teknologji që premton të na e bëjë më të lehtë lidhjen me të tjerët, ndjenjat e vetmisë janë më të thella se kurrë më parë. Edhe para pandemisë, pothuajse gjysma e të rriturve në SHBA raportuan se ndiheshin të izoluar, pa shoqëri të vlefshme dhe të larguar nga të tjerët. Pandemia vetëm sa përkeqësoi një situatë që ishte tashmë alarmante.
Ajo që është edhe më shqetësuese është se fëmijët janë gjithashtu të vetmuar. Një studim kombëtar mbi vetminë tregoi se fëmijët e moshave 10 deri në 12 vjeç janë grupi më i vetmuar.
Dhe kjo nuk është thjesht statistikë: Vetmia te fëmijët është e lidhur drejtpërdrejt me zhvillimin e problemeve psikologjike si ankthi dhe depresioni
Në një botë ku nevoja për të qenë pranë të tjerëve është kaq e madhe, si ndodhi që marrëdhëniet tona dështuan?
Lidhja me të tjerët, në parim, duket e thjeshtë. Takojmë dikë, e njohim më mirë dhe vendosim nëse duam të shkojmë më thellë në marrëdhënien tonë. Por pyetja e madhe është: Çfarë informacioni duhet të mbledhim gjatë kësaj njohjeje? Dhe si ta përdorim atë për të kaluar me sukses nga një fazë e marrëdhënies në tjetrën?
Përgjigja qëndron në komunikim. Duhet të jemi të aftë të përdorim "gjuhën" e duhur për të thelluar marrëdhëniet tona. Por kjo është e vështirë në një botë ku shpesh komunikimi zvogëlohet në mesazhe të shkurtra, emoji dhe aplikacione për takime online.
Një gjë është e qartë: Teknologjia nuk është zgjidhja magjike për të krijuar marrëdhënie të forta dhe të qëndrueshme. Nëse nuk mësojmë të komunikojmë dhe të lidhemi me të tjerët në mënyrë të vërtetë, rrezikojmë të mbetemi gjithmonë të vetmuar në mes të një bote të mbushur me njerëz.
Si rezultat, kemi pasur më pak mundësi për të mësuar aftësitë joverbale të nevojshme për të krijuar lidhje me njëri-tjetrin. Pasoja është se mund të jemi më pak të aftë për të dërguar dhe marrë informacion saktësisht, duke rritur mundësinë e gabimeve që ndërhyjnë në përpjekjet tona për t'u lidhur me të tjerët - duke na lënë ne dhe fëmijët tanë të zhgënjyer dhe të vetmuar.
Nëse kjo është e vërtetë, duhet të bëhemi më të aftë në përdorimin e gjuhës joverbale. Mund ta arrijmë këtë në disa mënyra. Njëra është të kalojmë më pak kohë para ekraneve dhe më shumë kohë me të tjerët në ndërveprime të drejtpërdrejta. Një mënyrë tjetër është ta mësojmë atë në të njëjtën mënyrë si mësojmë aftësitë e komunikimit verbal.
Artikuj të sugjeruar:
