Të gjithë jemi të njohur me konceptin e një "këngë vere". E keni parasysh - ato këngët që janë aty në çdo "beach bar", radio apo festë. Ato këngët që kur i dëgjon në fillim ndoshta të pëlqejnë shumë, ndoshta aspak, por përfundon duke i hasur aq shpesh - sa në të dyja rastet, ti tashmë e ke mësuar (atë pak) tekst, përmendësh.
Duke i parë këto këngë në një vështrim ndoshta pak më skeptik, mund të keni vënë re diçka: Që (thuajse) të gjitha, tingëllojnë në mos njësoj, shumë ngjashëm. Ritëm i ngjashëm, tekste të ngjashme - ama, mama; më do, prano; mos thuaj jo, thuaj po etj.
Në një shkrim, NY Times përdori disa veçori të audio-ve për të vlerësuar disa këngë. Veçoritë përfshinin elementë si: sa "zhurmë" krijonin këngët (loudness), sa e shpejtë ishte kënga (energjia), sa e gëzueshme, sa ka mundësi që të kërcehet, kohëzgjatja e këngës, tonaliteti etj.
Ajo që u vu re është se këngët verore, që prej vitit 2010, po bëhen gjithnjë e më të ngjashme.
"Kohëzgjatja e këngës po zvogëlohet (kjo nuk është surprizë), dhe vlerat e modalitetit apo çelësit janë interesante, por japin pak informacion mbi variacionin", shkruan Times.
Muzikantët dhe kompanitë diskografike garojnë për të prodhuar muzikë gjatë verës, sepse ata e dinë se sa shumë na pëlqen t'i japim një kolonë zanore jetës sonë. Këngët janë sfond kujtimesh, duke i lejuar këngët e vjetra të rikthehen dhe të mbeten në qarkullim të vazhdueshëm. Nuk ka dyshim se ka këngë që ne personalisht i ndiejmë se përmbledhin një kohë që duam ta kujtojmë. Megjithatë, më shumë sesa dëgjuesit, nga e gjithë kjo po përfitojnë gjithnjë e më shumë ata që shesin muzikë.
Pra, nëse edhe juve ju duken pak a shumë njësoj këngët e verës këtë sezon, duhet të dini se:
1. Nuk ju duket sikur, por në fakt, ashtu janë.
2. Trendi nuk është vetëm shqiptar, por fenomeni mbetet global.
Burime të përdorura: Frieze, Medium, NY Times
