“Një Zot e di se si nuk u thyen qelqet atë natë, tek duronin pikat e ujit që binin me furi, se duhet të ishin të çmeritura nga ajo që shihnin të ngjante në atë odë. Flakërima e rrufesë e bënte natën ditë për një dekikë, ndërsa sa merrje frymë, dëgjoje një rrapëllimë që lajmëronte tokën për mëkatet e saj.” – fragment, “Flama” – Tom Kuka.

“Flama” është romani i katërt i autorit (Enkel Demi) që shkruan me pseudonimin Tom Kuka, pas “Hide mbi kalldrëm” (2017), “Gurët e vetmisë” (2018), “Ora e ligë” (2019), të gjitha të botuara nga Botime Pegi.

Në këtë novelë, autori rikthen personazhin e Di Himës, kryehetuesit të Tiranës te “Hide mbi kalldrëm”. Në një Tiranë “mbretërore” ku gëlon gjirizi, ndyrësia, zallamahia dhe ligësia, është ulur këmbëkryq Flama, mynxyra e madhe, e cila po shkurton jetë e po shuan njerëzinë. Por ndërkaq, ndodh një krim në dukje thuajse i rëndomtë. Kurbatkës së Bregut të Lumit, që sheh filxhan dhe ua nxjerr në shesh të palarat njerëzve, i kanë prerë grykën me brisk.

Di Himës i duhet të zbulojë vrasësin dhe motivet që e kanë shtyrë atë deri në këtë mizori. Të jetë vallë një hakmarrje e thjeshtë? Apo gjëma shkon përtej pafajësisë së një filxhani?

Di Hima, si një tjetër Doktor Gjilpëra, kërkon të gjejë një vrasës, kurse qytetit po i merret fryma nga morti.