“Njeriu është e vetmja krijesë që konsumon pa prodhuar. Njeriu nuk jep qumësht, as ngroh vezë, nuk ka fuqi të tërheqë plugun, nuk vrapon dot aq shpejt sa të kapë lepujt. Megjithatë, është zot mbi të gjitha kafshët. Njeriu i vë kafshët në punë, u kthen pas më të paktën e mundshme, aq sa ato të mos ngordhin urie, kurse pjesën tjetër e mban për vete.” – fragment (përkthyer nga Sokol Çunga), “Ferma e kafshëve” e George Orwell.
Pas vitesh të tëra shtypjeje e shfrytëzimi, kafshët e një ferme, të lodhura nga mujshitë e vazhdueshme të qenieve njerëzore, vendosin të ngrenë krye dhe, pasi dëbojnë pronarin, orvaten të krijojnë një rend të ri, të themeluar mbi një koncept utopik barazie. Megjithatë, shumë shpejt, mes tyre lind një klasë e re burokratësh, derrat, të cilët me dinakërinë dhe egoizmin që i karakterizojnë u imponohen në mënyrë arrogante dhe tiranike kafshëve të tjera.
George Orwell, shkrimtar, eseist, gazetar, aktivist dhe si kritik letrar, ishte një nga kundërshtarët më të fortë të çdo forme totalitarizmi, gjë që vihet re edhe te “1984”, një roman që sot përdoret gjerësisht për të përshkruar mekanizma të ndryshme totalitare të kontrollit të mendimit.
The New Yorker shkruan se “Orwell-i nuk e donte komunizmin, por as kapitalizmin, prandaj “Ferma e kafshëve” u shndërrua në një paralajmërim kundër ndryshimeve politike në vetvete”. “Përrallë” e ka quajtur vetë Orwelli, teksa derrat zënë e marrin gjithnjë e më tepër tipare njerëzore, por ndërkaq është një alegori e thellë jo vetëm ndaj sistemit komunist të ish-Bashkimit Sovjetik, por ndaj të gjitha diktaturave njerëzore.
"Të gjitha kafshët janë të barabarta, por ca kafshë janë më të barabarta se të tjerat." - George Orwell
