Psikologët kanë kohë që hulumtojnë se si të përcaktojnë se kur dikush po thotë një gënjeshtër. Literatura shkencore me temën e mashtrimit njerëzor është e madhe. Libra të panumërt janë shkruar nga ish-hetues profesionistë dhe të tjerë, platformat e mediave sociale ofrojnë mijëra teknika të dukshme të shpejta dhe të lehta dhe një mori kursesh trajnimi dhe manualesh premtojnë të japin informacione se si të zbulohen me saktësi gënjeshtrat.

Sidoqoftë, mesazhi nga literatura e psikologjisë mbi mashtrimin njerëzor është i qartë dhe mjaft i qëndrueshëm: Nuk ka asnjë tregues të besueshëm për mashtrimin. Hunda e Pinokut nuk ekziston në jetën reale dhe një arsye që mashtrimi është kaq i vështirë për t’u vërejtur është se çdo gënjeshtar sillet ndryshe dhe jo domosdoshmërisht ndryshe nga ata që thonë të vërtetën.

Te disa gënjeshtarë është zbuluar se shfaqin një ose më shumë, ose asnjë prej tyre, një gamë të gjerë sjelljesh fizike dhe/ose verbale, si vazhdimisht dhe/ose me ndërprerje kur gënjejnë, ndërsa të tjerët jo. Për shembull, disa qeshin, por jo gjithmonë.

Në përgjithësi, hulumtimet zbulojnë se njerëzit nuk janë të mirë në zbulimin e mashtrimit. Megjithatë, njerëzit shpesh janë shumë më të aftë për të dalluar kur një anëtar i familjes ose një person tjetër me të cilin ata janë shumë të njohur është mashtrues. Këtu, njerëzit ndonjëherë mund të njohin që personi po sillet ndryshe. Në të vërtetë, prindërit shpesh janë në gjendje të zbulojnë kur fëmijët e tyre po gënjejtë, sepse sjellja e vërtetë e fëmijëve është e njohur dhe e vëzhguar rregullisht, kështu që ndryshimet në këto sjellje të zakonshme duken menjëherë të çuditshme.

Hulumtimet e fundit në lidhje me zbulimin e të vërtetës përdorin teknika vëzhguese mbi botën reale dhe përqëndrohen te pyetjet.

Bëni llojet e duhura të pyetjeve. Fjalët janë bartëse të mashtrimit dhe kështu që çdo pyetje duhet të nxjerrë sa më shumë fjalë të jetë e mundur. Kjo do të thotë, kudo që është e mundur, të bëni pyetje të hapura. Për shembull, "Më trego për jetën tënde në New York" në vend të, "Ti ke jetuar në New York?". E para sjell një përgjigje më të plotë dhe më të detajuar. Kjo e fundit është një pyetje e mbyllur dhe kështu zakonisht do të përgjigjet me një "po" ose "jo".

Bëni të vlefshme çdo pyetje. Mos bëni pyetje të pakuptimta vetëm për të thënë diçka. Përkundrazi, sigurohuni që çdo pyetje t'ju çojë drejt qëllimit tuaj, i cili është të kuptoni të vërtetën e asaj që njerëzit po thonë.

Jini taktikë. Nëse jeni në dijeni të fakteve objektive, merrni parasysh të bëni një pyetje në lidhje me secilin fakt para se të zbuloni se e dini përgjigjen. Kjo do t'ju lejojë të kuptoni nëse ai person po tregon të vërtetën apo jo.

Dëgjoni më shumë sesa flisni. Pyetësit duhet të thonë sa më pak të jetë e mundur, për t'i dhënë vetes kohë për të dëgjuar, menduar dhe kuptuar plotësisht përgjigjet e pyetjeve të tyre.

Bëhuni “bisedues” dhe “pyetës” dhe jo agresiv, zyrtar dhe akuzues. Pyetja e një personi përbën një ndërveprim shoqëror kompleks, i cili shpesh do të jetë më i këndshëm dhe shumë më produktiv nëse pyetësit janë në gjendje të angazhohen me njerëzit në një mënyrë të mbledhjes së informacionit.

Përfshini disa elementë kohorë te pyetjet tuaja. Ndërrimi i qëllimeve të së kaluarës, së tashmes dhe së ardhmes shpesh mund të bëjë që gënjeshtarët të zbulojnë mashtrimin e tyre duke bërë gabime, duke kundërshtuar vetveten dhe/ose duke kundërshtuar fakte objektive të njohura.

Bëni pyetje sqaruese. Këto lloj pyetjesh hetojnë për më shumë detaje në lidhje me një përgjigje të mëparshme. Gënjeshtarët mund të kenë probleme me detajet dhe mund të ngatërrohen kur i përsërisin.

Edhe me përdorimin e këtyre teknikave psikologjike, zbulimi i gënjeshtarëve mbetet një sfidë. Por hulumtimi në botën reale ka zbuluar se performanca mund të përmirësohet ndjeshëm kur këto qasje bashkohen dhe zbatohen sistematikisht kur bëjmë pyetje.

Burimi: Psychology Today