English
Anabelizim

Letër për tim bir, që ka 47 kromozome

Letër për tim bir, që ka 47 kromozome

Thuajse 30 vite më parë, ti erdhe furishëm në jetën tonë. Furishëm është fiks fjala që më duhej, sepse ne s'dinim asgjë për gjendjen tënde. Mund të them se isha e shkatërruar. Ndjeja që më kishin katapultuar në një botë në të cilën nuk doja të isha pjesë.

Kujtimet e para të asaj periudhe janë të dhimbshme. Mbaj mend një infermiere që pa lejen e askujt të ngriti kur ishim ende në spital dhe të tha:"Oh sa shumë i dua unë fëmijët Down!" 

Ata që vinin për të më uruar, më shihnin gjithë mëshirë teksa më pyesnin: "Po mirë, ti s'i bëra analizat?"

Ishin kohë të errëta dhe nuk nuk ishte e lehtë të mësohesha, por motra jote e madh që ishte 2 vjeç atëherë, të adhuronte. Vëllai yt i vogël do të lindte dy vite më vonë dhe pastaj pas 3 vitesh të tjera, të bëra me një motër tjetër. Jeta familjare ishte kaos. Kishte momente fantastike, por shumë frustrim dhe momente të sikletshme, ku as unë nuk dija si të sillesha. 

Paaftësia jote për të mësuar dhe për të folur kërkonte kujdes 24 orë në 24. Të duhej dikush që të të vëzhgonte dhe mbështeste çdo moment.

Vëllai dhe motrat e tua sot janë rritur dhe janë zhvendosur nëpër shtëpitë e tyre. Unë dhe yt atë u ndamë, një vendim që fatkeqësisht erdhi nga presionet e rritjes së një fëmije me aftësi të veçanta. Ti akoma jeton me mua dhe shijon njësoj si ditën e parë përrallat e Disney-it.

Shpesh mendoj çfarë kuptimi i jep ti gjithë këtyre ndryshimeve? E di se pranimi jot i heshtur bën më shumë sens krahasuar me çfarë ne mund të kuptojmë. Unë dhe babai yt kemi një marrëdhënie të mirë dhe ai zë vend shumë të rëndësishëm në jetën tënde.

Ti flet pak, por prezenca jote është s'ka çmim. Ti je mentori i tyre. Tek ty, ata shohin gjëra e vogla, por esenciale të jetë. Gjëra që ne shpesh i humbasim në kaosin e ekzistencës së përditshme.

Kontributi yt në jetët tona është i pamatshëm dhe ai kromozomi shtesë që unë përçmova në ditët e para të tuat, tani është i nderuar me mirënjohje, si tipari më i mirë i atij njeriu të mrekullueshëm të cilit i përket: TY!

Ti je ngjitësi që mban përgjithmonë bashkë, familjen tonë unike. Jam e privilegjuar të jem nëna jote.

*Shënim: Letra është përshtatur nga The Guardian

Mos humbisni edhe

REELS

JETOJ NË EUROPË DHE FUNKSIONON NDRYSHE PËR VAJZAT E NDRYSHE PËR DJEMTË

Stresohesh vetëm nga mendimi që vera na tha “mirupafshim” dhe duhet të bësh gati kostumin e të rriturit për rutinën vjeshtake? Ugh, s’je vetëm. Zgjidhjen s’e kemi ne, por dimë një vend ku hallet e një viti të tërë zgjidhen për punë minutash: në @toptanishoppingcenter Shkoni me vrap, ka plot ofertaaa!

Gjyqi, që u zhvillua për një incident të pretenduar në vitin 2018, u ngrit nga një ish-rojë sigurie, Emani Ellis, e cila pretendonte se reperja e kishte sulmuar me fyerje racore. Vendimi i trupit gjykues e liroi Cardi-n nga çdo detyrim për të paguar dëmet në shumën 24 milionë dollarë.

Sa lekë duhen për të shtyrë muajin në Monaco

Si do e përshkruanit verën tuaj? 🌊

Si ju duk 💍 Georgina 💍 në Festivalin e Filmit në Venecia?

Fatmirësisht, cikli po thyhet! 🤣

Unë nuk jam natyrë dramatike Prapë unë:

Aktori i madh Timo Flloko, tenori dhe soprano me famë botërore, Saimir Pirgu dhe Ermonela Jaho, u bënë bashkë në një mbrëmje të jashtëzakonshme në kalanë e Kaninës në Vlorë. “Yjet mbi Kaninë” është edicioni i dytë i një aktiviteti i konceptuar nga regjisorja e njohur Vera Grabocka, që nisi në Butrint dy vjet më parë. *E ftuar speciale e natës ishte Aurela Gaçe, e cila i zhveshi interpetuesit e mëdhenj nga “ngurtësia” e operës, për pak muzikë popullore vlonjate.

Një burrë shkaktoi zemërim në rrjet, pasi u kap nga kamera duke i rrëmbyer kapelen e tenistit polak, Kamil Majchrzak, nga duart e një tifozi të vogël në US Open. Skena e pahijshme ndodhi të enjten pasdite, ndërsa Majchrzak përshëndeste tifozët dhe shpërndante autografe pranë fushës, pas fitores epike me pesë sete kundër tenistit numër 9 në renditje, Karen Khachanov, sipas pamjeve të transmetimit live.

Letter to my son, who has 47 chromosomes

Letër për tim bir, që ka 47 kromozome

Almost 30 years ago, you came into our lives frantic. The word I needed was frantic because we didn't know anything about your situation. I can say I was devastated. I felt like I was catapulted into a world I didn't want to be a part of.

The first memories of that period are painful. I remember a nurse who saw no one's permission to stand up while we were still in the hospital and said, "Oh how I love the Down Kids!"

Those who came to congratulate me looked upon me with compassion as they asked, "Well, you didn't do the analysis?"

They were dark times and it was not easy to get used to, but your older sister who was 2 years old then loved to worship. Your little brother would be born two years later and then after another 3 years, done with another sister. Family life was chaos. There were fantastic moments, but a lot of frustration and embarrassing moments where I didn't even know how to behave.

Your inability to learn and speak required 24-hour care 24. Need someone to watch and support you every moment.

Your brother and sisters have grown up today and moved into their homes. You and I split up, a decision that unfortunately came from the pressures of raising a child with disabilities. You're still living with me and enjoying the same day as Disney's fairy tales.

I often think what does it mean to you to make all these changes? I know that your silent acceptance makes more sense than we can understand. Your father and I have a good relationship and he plays a very important role in your life.

You talk a little, but your presence is priceless. You are their mentor. In you, they see small but essential things to be. Things we often miss in the chaos of everyday existence.

Your contribution to our lives is immeasurable, and that extra chromosome I despised in your early days is now honored with gratitude, as the best trait of that wonderful man to whom it belongs: YOU!

You are the glue that holds forever together, our unique family. I am privileged to be your mother.

* Note: The letter is adapted from The Guardian

×