Të katër emrat e përmendur në titull, emra goxha të famshëm të gazetarisë, nuk identifikohen me asnjë televizion specifik. Ndoshta për një periudhë në kohë, Adi Krasta i përkiste RTSH-së, Sonila Meço Agon Channel dhe Sokol Balla Top Channel, por jo më. Të gjithë kanë shërbyer në pozicione të ndryshme në të paktën pesë kanale përgjatë karrierave të tyre. Në dallim nga Blendi Fevziu, që edhe kur u tundua publikisht të largohej nga TV Klan, mbeti i lidhur me imazhin që kishte ndërtuar në atë televizion, Krasta, Balla, Meço dhe Demi nuk tremben nga ndryshimi.
Në lëvizjet e shumta, nuk janë prononcuar në mënyrë eksplicite mbi arsyet e veprimit, por si taktikë, nuk është krejt e panjohur dhe nuk vlen vetëm për botën e televizionit. Në çdo fushë a industri, disa individë, bëjnë të njëjtën punë a punë të përngjashme për kompani të ndryshme. Madje, rekomandohet lëvizja nga një kompani në tjetrën çdo 3-5 vjet.
Së pari, kur punon gjatë për një kompani, fokusohesh më shumë në çështjet e kompanisë (kush u ul e kush u ngrit në detyrë, ç’pozicion do të marrësh në të ardhmen etj.) dhe nuk përditësohesh më me ç’po ndodh në fushën në të cilën punon. Fushëpamja ngushtësohet dhe kjo s’mund të jetë gjë e mirë në gazetari e as tjetërkund.
Së dyti, në një punë të re, të gjithë ndihen sadopak të paaftë. Të ndihesh i paaftë është e sikletshme, por pikërisht në këto momente mësojmë më shumë dhe zgjerojmë portofolin e gjërave që dimë të bëjmë. Le të marrim rastin e Enkel Demit, që ka punuar si gazetar, prezantues drejtor informacioni dhe folës lajmesh. Duke marrë poste të ndryshme në kompani të ndryshme, ka mësuar dy gjëra më shumë se ata që vendosin të zgjerojnë vetëm në një fushë ekspertize.
Gjithashtu, sa herë që fillon punë në një vend të ri, je i detyruar të vërtetosh nga e para sa vlen, të riprezantosh veten. Gjë që në rrjedhim thjesht përmirëson imazhin në tregun e punës dhe shërben si një faktor i rëndësishëm në negociatat e pagës në të ardhmen.
Një tjetër aspekt që i shtyn njerëzit të ndryshojnë kompani shpesh është topitja që pason rutinën. Kur punon shumë gjatë diku, kur bën thuajse të njëjtën gjë çdo ditë, entuziazmi bie ditë pas dite dhe cilësia e punës po ashtu. Në një punë të re, detyroheni të vini trurin në punë e të keni ide të reja për të vërtetuar sa vleni, siç thamë më lart.
Dhe së fundi, është shumë e lehtë të jetosh brenda zonës së rehatisë, të dish ç’bën mirë dhe ta bësh përjetësisht. Por një karrierë e tillë nuk ju rrit, nuk ju shpërblen më shumë me kalimin e kohës dhe nuk ju motivon për të bërë gjëra më të mëdha. Në mungesë të mundësive të tjera, duke ndryshuar punëmarrës, e detyroni veten të ndiheni në siklet dhe të aftësoheni në më shumë sfera të fushës suaj.
