Relationships

Rrëfimi i një djali shqiptar: ‘Këtë sekret, isha betuar se do ta merrja me vete në varr’

Rrëfimi i një djali shqiptar: ‘Këtë sekret, isha

Interneti, të paktën versioni më i prekshëm, është kthyer në një shpatull të ngrohtë elektronike, por që e bën punën njësoj. Çdo ditë, me qindra njerëz na shkruajnë për një mendim të dytë a të dyzetë. Në ndihmë të atyre që kanë nevojë për përvojën kolektive të qindra mijëra lexuesve të Anabel, menduam t’i postojmë letrat tuaja në formën e artikujve. Në këtë mënyrë, edhe ju i gjeni më lehtë kur të gjendeni në të njëjtën vështirësi ndonjë ditë. Faleminderit që na shkruani e faleminderit që na lexoni.

Rrëfimi i një djali shqiptar: ‘Këtë sekret, isha

Përshëndetje Anabel,

Quhem Bledi. Jam 28 vjeç. Historia ime fillon që herët, periudhë kur njeriut i fillojnë ndryshimet e mëdha të moshës, në adoleshencë të hershme. Faktikisht nuk jam i sigurt për periudhën për të cilën saktësisht kam ndjerë gjëra të çuditshme tek vetja. Megjithatë, më kujtohet shumë mirë ankthi dhe njëlloj frike që nuk arrija ta kuptoja se çfarë do të ndodhte.

Në shoqëri kam qenë gjithmonë njeri i hapur, shakaxhi dhe më ka pëlqyer pothuajse gjithnjë të jem on top si organizator dhe lider grupi. Gjithçka ishte njëlloj me shoqërinë time, përveç një gjëje. Unë nuk fantazoja të bëja seks me asnjë shoqe të klasës, në dallim nga të gjithë shokët e mi. Me kalimin e kohës kjo gjë kishte filluar të më shqetësonte, nuk e kuptoja pse nuk kisha fantazi seksuale me asnjë prej gocave të klasës.

Në Shqipërinë e fillim të viteve 2000, pjesa më e madhe e adoleshentëve sapo kishim filluar të shihnim porno, fal platformave dixhitale, por edhe më parë në kanale televizive europiane. Shpesh mblidheshim në shtëpinë e një shoku, kur nuk kishte njerëz normalisht, dhe i shihnim. Të them të drejtën i shihja se s'doja të ndahesha nga të tjerët, por nuk ndjeja gjë. Koha kalonte dhe problemi sa shtohej. Kisha refuzuar në mënyrë kategorike të besoja se më pëlqenin meshkujt. Jetoja në një ambjent që edhe pse pothuajse asgjë nuk dinim rreth gay-ve, vetëm i shanim, madje në mënyrë përbuzëse i quanim pederastë. Asnjëherë nuk kisha takuar një gay, por ama ishte fyerja kryesore që përdornim për dikë për ta turpëruar deri në fund.

Koha eci dhe tashmë kisha filluar t'i kuptoja gjërat shumë mirë. Në ndërgjegjen time tashmë ishte varrosur një sekret, për të cilin isha betuar se do e merrja me vete në varr. Për vite me radhë kam refuzuar edhe ta mendoj, duke e shtypur gjatë gjithë kohës, gjithmonë. Periudha e gjimnazit kaloi si kaloi, nuk ka qenë shumë e vështirë pasi pavarësisht zhvillimit të hormoneve, kam ditur të ruaj shumë mirë sekretin, atë që isha betuar se nuk do ia tregoja askujt, asnjëherë.

Në universitet filluan problemet e para, duhej me patjetër të tregoja kujdes të shtuar. Miqësi e re, realitete të ndyshme dhe patjetër një tjetër luftë e re me veten. Aty kam provuar disa herë të krijoj lidhje ne femra, nuk ka qenë e vështirë pasi të thuash se nuk jam simpatik, ju gënjej. Lidhje të shkurtëra, minimaliste, sa për të shtuar edhe unë ndonjë në listë, përndyshe do të kuptohesha, të gjithë ishin gati për të më quajtur GAY.

Në grupin tim të fakultetit në Tiranë ka qenë njëri që e admiroja, thellë-thellë më pëlqente, por siç e citova më lartë, duhej ta shtypja: Unë nuk jam GAY! Kam kaluar pesë vite studime të tmerrshme, kush e di sa mëngjese jam zgjuar me jastëkun ujë nga lotët, sepse nuk duhej ta pranoja. Nga shkolla më mbetën disa miqësi shumë të mira, për të cilat i jam shumë falendërues Zotit. Brenda pak kohësh fillova punë në profesion, atë që kisha patur ëndërr gjithmonë. Për tre vite me radhë kam punuar papushim, pa u lodhur, me orare të zgjatura, nga dëshira për të ecur më lartë, dhe ishte e vetmja mënyrë për të harruar sadopak atë që isha. Në punë isha konsoliduar, në familje gjërat rridhnin normalisht. Kisha ecur mjaftueshëm mirë, aq sa prindërit ishin krenar tashmë për atë që isha. Fatmirësisht akoma në moshë të re për të krijuar familje dhe asnjëherë nuk kisha patur presion nga familja, moment për të cilin çdo i ri shqiptarë e kalon, dhe jo vetëm nga familja, por i gjithë farefisi: Hajde martohu, u bëre burrë.

Koha po ecte dhe tashmë dëshirat e trupit ishin bërë shumë të vështira për t'u menaxhuar. I dija shumë mirë format e reja të njohjeve online me njerëz të të njëjtit seks, por kisha refuzuar gjithmonë t'a bëja. Një pasdite, krejt rastësisht më bie të shoh një film në subjektin e të cilit ishte një i ri GAY, i cili në fund të filmit arrin të pranojë veten ashtu siç është dhe gjen guximin t'ia thotë familjes. Madje, arrin të gjej njeriun e zemrës, në Grindr, një aplikacion njohjesh për çuna.

E dija ekzitencën e Grindr, por pas këtij filmi mora guximin të krijoja një account, për herë të parë. Më lejoni t'iu them që nuk ishte aspak një vend për mua, aty gjithçka ishte super po super e avancuar, ndërsa unë ndihesha totalisht i huaj. Grindr është një botë qejfi, seksi dhe dalldie që unë nuk e kapërdija. Në tre ditët e para fola me shumë njerëz, padiskutim isha anonim, të gjithë donin seks. Kisha ca kohë që flisja me njërin, dukshëm më ndryshe se të tjerët. Pas javësh insistim pimë një kafe bashkë.

Nuk e harroj sikletin e asaj dite. Kur u ktheva në shtëpi qava. Takimi i parë pasoi të dytin, të tretin e kshu me radhë, derisa një ditë, pas shumë takimesh u puthëm. Isha i mpirë, nuk u kuptoja çfarë po bëja, por nuk kishte kthim pas. Koha eci dhe e gjeta veten të përfshirë, aq sa tashmë kishim krijuar një lidhje, një lidhje që nuk e dinte askush. Kanë kaluar dy vite nga ajo ditë, dy vitet më të bukura të jetës sime, dy vitet me intensitetin në të madh. Përgjatë kësaj kohe kam njohur gjithçka, dashurinë, respektin, mirënjohjen, mbështetjen e ndihmën që i kemi dhënë njëri-tjetrit.

Pak njerëz e dinë për ne, por akoma kemi shumë sfida për të kaluar. Sfida ime më e madhe është familja, akoma nuk kam gjetur forcën t'ua them që unë jam si gjithë të tjerët, me zemër, i përgjegjshëm, i dashur, me nerva, i gëzuar, idiot, budalla, zemërmirë, i dhimbsur... por GAY. Vetes ia pranova, por duhet shumë punë për t'i treguar nënës sime se gjithsesi, në çfarëdo lloj rrethane, unë jam i biri i saj perfekt, ashtu siç ajo më ka njohur gjithmonë!

REELS

OK!

Emisionin e plotë e gjeni në Youtube/ Andale AL

E kemi mbajtur sekret, por sot sikur kemi qejf t'jua themi! 💕 @greenandprotein.al është vendi që na sjell mëngjesin dhe drekën në zyrë se e kemi zgjedhur si vend të preferuar. Ndonjëherë shkojmë edhe vetë se ka ambient të lezetshëm dhe të qetë. 🥰 Bowls janë yll, lëngjet e frutave, çdo gjë dmth. 🥑

Sa i bukur ky projekti i @unwomenalbania 💕 Gratë fuqizohen, udhëtojnë vetëm, argëtohen dhe zbulojnë histori frymëzuese dhe të pabesueshme nga peshkatarët. Në një udhëtim shumë të bukur në Vlorë ndodhin të gjitha. Love the idea 💡 Bravo! 🙌

U zgjuam me një ndjenjë nostalgjie sot 😌

S'e dimë ne ç'rast ke ti, por dimë ku duhet ta marrësh fustanin! 👗 @la_kune_ ka kaq shumë modele për çdo event, masa S-2XL, super çmime dhe dizajne. Të nderon kudo dmth ✌️

POV: Të bien pantallonat në mes të performancës, por ti je Beyoncé 🔥

Dua Lipa performon këngën e Raffaella Carrà dhe rrëmben zemrat e italianëve ❤️‍🔥

Po ju, keni bërë ndonjëherë takime po aq interesante?! 🤨

Shpresojmë për më të mirën! 🇦🇱❤️‍🔥 Credits: @eja.alb

Confession of an Albanian boy: 'This secret, I swore I would take it to the grave'

Rrëfimi i një djali shqiptar: ‘Këtë sekret, isha

The Internet, at least the most tangible version, has turned into a warm electronic shoulder, but it does the same. Every day, hundreds of people write to us for a second or forty thoughts. To help those in need of the collective experience of hundreds of thousands of Anabel readers, we thought of posting your letters in the form of articles. This way, you find it easier when you are in the same trouble some day. Thank you for writing to us and thank you for reading.

Rrëfimi i një djali shqiptar: ‘Këtë sekret, isha

Hello Anabel,

My name is Bledi. I'm 28 years old. My story begins as early as a time when one begins to experience major changes in age in their early teens. I'm not really sure about the period for which I just felt strange things about myself. However, I remember very well the anxiety and the fear that I could not figure out what was going to happen.

In society I have always been an open person, a joker and I have always liked being on top as a leader and a group leader. Everything was the same with my company, except for one thing. I didn't dream of having sex with any classmates, unlike all my classmates. By the time this thing started to bother me, I didn't understand why I had no sexual fantasies with any of my classmates.

In Albania in the early 2000s, most teens had just begun to watch porn, thanks to digital platforms, but also before on European television channels. We would often meet at a friend's house when there were no people there, and we would see them. To tell you the truth I could see that I didn't want to be separated from others, but I didn't feel anything. Time went by and the problem grew. I had flatly refused to believe that I liked men. I lived in an environment that even though we knew almost nothing about gays, we just shamed them, even scornfully called them gay. I had never met a gay man, but that was the main insult we used to shame anyone to the end.

Time went by and I had already started to understand things very well. There was already a secret buried in my conscience, which I had sworn I would take to the grave. For years I have even refused to think about it, pressing it all the time, always. The gymnasium period passed as it went, it was not too difficult because despite the development of hormones, I knew very well the secret, what I swore I would never tell anyone.

The first problems started at university, I had to pay extra attention. New friendship, different realities and definitely another new fight with yourself. There I have tried several times to make connections with women, it has not been difficult to say that I am not charming, I am lying. Short, minimalist links, to add to my list, as I would understand, everyone was ready to call me GAY.

There was one in my faculty group in Tirana that I admired, I liked deeply, but as I quoted above, I had to suppress it: I'm not GAY! I spent five years of horrible study, who knows how many mornings I woke up to with the pillow of tears because I didn't have to admit it. From school I had some very good friendships, for which I am very grateful to God. Within a short time I started working in the profession, the one I had always dreamed of. For three consecutive years, I worked tirelessly, with long hours, with a desire to walk higher, and it was the only way to forget who I was. At work I was consolidated, in the family things went smoothly. I had done well enough, as my parents were already proud of who I was. Thankfully still at a young age to create a family and I had never had the pressure of family, a moment every young Albanian goes through, and not just family, but all kin: Come get married, you became a man.

Time was running out and already the body's desires had become very difficult to manage. I knew all too well the new forms of online dating with people of the same sex, but I had always refused to do so. One afternoon, quite by chance, I see a movie in the subject of which was a young GAY, who at the end of the film manages to accept himself as he is and finds the courage to tell his family. I even manage to find the heart man, at Grindr, an app for recognition of dogs.

I knew Grindr's existence, but after this movie I got the courage to create an account for the first time. Let me tell you it was not a place for me at all, everything was super but super advanced, while I felt totally alien. Grindr is a world of fun, sex and dudes that I didn't get over. In the first three days I talked to a lot of people, I was definitely anonymous, everyone wanted sex. I had some time talking to one, significantly different than the others. After weeks of insisting we drink a coffee together.

I don't forget the embarrassment of that day. When I got home I cried. The first meeting followed the second, the third and so on, until one day, after many meetings, we kissed. I was numb, I didn't understand what I was doing, but there was no turning back. Time went by and I found myself involved, as much as we had already established a connection, a connection that no one knew. It's been two years from that day, the two most beautiful years of my life, the two years with the greatest intensity. During this time I have known everything, love, respect, gratitude, support and help we have given each other.

Few people know about us, but we still have many challenges to overcome. My biggest challenge is family, yet I have not found the strength to tell them that I am like everyone else, with heart, responsive, loving, nervous, cheerful, idiot, stupid, kind, compassionate .. but GAY. I admit it to myself, but it takes a lot of work to tell my mother that, under whatever circumstances, I am her perfect son, as she has always known me!