“Përshëndetje! më ka ndodhur edhe mua diçka e çuditshme. Jetoj jashtë Shqipërisë dhe një ditë takoj një mikeshën time turke e cila më tregon disa probleme serioze me të bijën e saj dhe më tregon që për atë arsye kish kontaktuar me një ‘medium’ në mënyrë që ti hapte sytë të bijës për atë çfarë po i ndodhte. Nejse, kish vajtur dhe ky person i kish gjetur të gjitha. Theksoj jetonte në një qytet diku 300 km larg. Të nesërmen i tregoj shoqes sime dhe ajo pa u menduar më thotë do shkojmë. Lamë pas një muaji një orar pasi ishte plot dhe nisemi. Kur na erdhi rradha, hymë të dyja pasi kishim frikë. Ai filloi me mua si fillim. Vetëm më pyeti për emrin tim dhe të prindërve të mi. Asnjë pyetje tjetër nuk bëri dhe nisi të më tregonte gjithçka çfarë kishte ndodhur në shtëpinë time. E theksoj në asnjë moment ai njeri nuk gaboi. Arriti deri aty që më përshkroj fëmijët e mi deri në detaj (tipi, mosha, pamja, karakteri etj). Ai njeri jetonte 300 km larg ishte i huaj dhe shkoi deri aty sa më përshkroi motrën dhe gjithë problemet e saj deri në detajin më të vogël. Pa bërë asnjë pyetje përveç emrit tim. Gjatë gjithë kohës fliste me dikë. Dukej sikur ato që dëgjonte i thoshte, sepse fliste me një shpejtësi të madhe pa ndalur. Dukej sikur transmetonte. Në një moment, kur fliste për motrën tha jo këtë nuk dua ta them. Unë isha aq e hutuar nga ajo çfarë po ndodhte saqë nuk insistova. Më vonë e kuptuam përse e kishte fjalën. Nejse mbarova unë dhe i kthehet shoqes time po i njëjti ritual emër mbiemër. I tregon gjithçka, dhe ne ngelim përsëri sepse gjithçka që ai thoshte ishte e vërtetë. Në një moment shoqja ime i nxjerr foton e një mashkulli dhe i thotë mund të më tregosh diçka për të. Smë hiqet nga mendja, ja shtyn dorën dhe i thotë hiqma. Në fakt shoqja ime në atë moment mendoi se ai nuk dinte gjë për fiton, dhe në atë moment ai i kthehet, e ke gabim atë që po mendon, unë di të flas për këtë zotërinë, është vëllai yt, është drogaxhi, është marrë e prostitucion etj., por nuk dua. Hiqma, ky person është njeri i keq. Aty pastaj ngelëm. Nuk di si ta shpjegoj, por të ky njeri vinin njerëz nga shtetet e tjera si Zvicra etj. se i shikonim targat e makinave para se të hynin që prisnin rradhën.”
“Historia ime ka ndodhurpara tre vitesh. Nuk isha mirë e shkollën, më duheshin disa kredite për të kaluar vitin dhe jo për shkak të mos inteligjencës, por neglizhenca, jeta e shthurur, mungesa e motivimit. Një ditë më merr babi e më thotë hajde se do takojmë dikë që do të të ndihmojë me provimet. Jo, i thme se duan nga 500 euro, nuk ke pse paguan ti aq shumë se unë s’jam budalla, as i paaftë. Jo, s’ka gjë më thotë, se nuk do të paguajmë gjë. Më merr dhe unë rrugës mendoja pale do takojmë ndonjë ministër, ndonjë shok me pushtet. Kur arritëm, kuptova që bëhej fjalë për një fallxhore. Mua s’më kishte treguar gjë, se e dinte që s’do pranoja. Bëra si bëra dhe i ndoqa të gjitha çfarë tha ajo. Atë sezon kam dalë shkëlqyeshëm me mund mestar, arrita rezultate më të larta nga ç’prisja.”
“Rastësisht, në një fshat të Korçës, isha ashkë me një shok dhe duke kërkuar shtëpinë e një miku, ngatërruam adresën dhe hymë te shtëpia e një fallxhoreje. Pasi i kërkuam falje për ngatërresën, u çuam të dilnim, por nuk na la i zoti. ‘Pa pirë një kafe këtu, nuk dilni nga shtëpia ime,’ na tha. Pranuam të pinim një kafe dhe e zonja e shtëpisë, në fund, pasi pimë kafet, na i ktheu filxhanët përmbys dhe pas pak filloi t’i lexonte. Si ateist që jam, nuk pranova në fillim, por kureshtja se çfarë do të më thoshte ishte e madhe. Përveç disa gjërave që nuk i mbaj mend, më tha se kam një rrugë përtej oqeanit dhe në fund të filxhanit del numri 21. Nuk e besova, por doli e vërtetë. këtë vit më ra lotaria amerikane dhe numri chase i imi ishte 21***.”
“Fallxhoret më morën në qafë. Më pëlqente të shikoja, por nuk i besoja, por ja që një radhë ma mbushi mendjen njëra që më pa letra. E ke jetën jashtë shtetit, e ke rrugën fushë me lule, do bësh lekë moj çupë që ç’të të them. Nisu një sekondë e më para, më tha. E u nisa unë korba, vetë i pestë me burrë e kalamaj. Përfunduam kampve të gjermanisë azilant, letrat s’na u bënë hiç. Lekë bëra ca, po jo aq sa më tha ajo. Thinjat më dolën nga stresi.”
“Përshëndetje! Kam rreth dy muaj që flas me një çun që jeton jashtë Shqipërisë dhe vendosi të vinte këtu për të më takuar. Nga emocioni dhe frika se nuk do më ecte, shikoj filxhan te njëra. Fati jot, më thotë. Fejesë në shtëpi, burri ideal për ty. Do vijë do dashurohet pas teje. Po nuk ndodhi kështu, më pështy në fytyrë, më thotë. E lumturë unë thashë aq ishte, do fejohem. Vjen zotëria këtu, takohemi. Mirë që ishte kalama nga mendja, po donte edhe qiqra në hell. E shkëputa muhabetin dhe kam në plan të shkoj te ajo fallxhorja t’i pështyj vërtet në fytyrë që më bëri të fluturoj me presh në b*thë.”
