In an Anabel Media poll on Instagram, 84% voted "Being married to someone they do not love", while 16% voted "Being married to someone they do not love". The difference in votes between the two alternatives is pronounced. But why?
Is it better to love or be loved? Of course a successful relationship is built on give-and-take, but that is not always the case. According to the survey, why would the vast majority choose to stay in a relationship with someone they do not love? In the following we have referred to the analysis of some psychologists.
Stephen Joseph, një profesor i psikologjisë, shëndetit dhe kujdesit shoqëror në Universitetin e Nottingham në Britaninë e Madhe dhe autor i “What Doesn't Kill Us”, thotë:
“Në një botë ideale ne do të donim dhe do të ishim të dashur në të njëjtën masë. Për fat të keq, ndodh që duam dikë dhe dashuria që japim nuk është njësoj me atë që marrim. Kristin Neff dhe Marie-Anne Suizzo, dy psikologë në Universitetin e Teksasit, hulumtuan këtë çështje në një studim të vitit 2006 në të cilin u kërkuan njerëzve të vlerësonin se kush ka më shumë fuqi në marrëdhënien e tyre.
Neff dhe Suizzo zbuluan se ata që e perceptonin veten në një marrëdhënie vartëse kishin më shumë të ngjarë të pranonin se u shtirën me partnerin/en. Pra, a është më mirë të jesh personi që mban pushtetin? Duhet pyetur pse dikush do ta vendoste veten në një marrëdhënie në të cilën nuk e do personin tjetër. Mund të ndodhë që kjo të pasqyrojë fëmijërinë e tyre në një farë mënyre dhe nevojën që kanë zhvilluar për të qenë në një pozitë të fuqishme. Fëmijët që kanë patur probleme me përzemërsinë mund ta gjejnë veten në këtë pozicion si të rritur.”
Wanda Behrens-Horrell, psikoterapiste, shprehet se ndikon përvoja e parë e dashurisë dhe qasja e njerëzve ndaj sigurisë.
“A është më mirë të martohesh me një person që të do më shumë se sa ti e do atë? A është më mirë të të adhurojnë apo të adhurosh? A mund t’i keni të dyja? A përcakton dashuria e parë kë do të doni në të ardhmen? Ndoshta duket më e sigurt që dikush të të dojë më shumë se sa e doni atë. Besoj se shumica e njerëzve prandaj e bën këtë zgjedhje.
Parametrat tanë për zgjedhjen e një partneri mund të ndryshojnë me rritjen në moshë. Me pjekurinë, mund të kërkojmë më shumë qëndrueshmëri dhe pajtueshmëri sesa tërheqje fizike dhe pasion. Por edhe pse pjekuria dhe intelekti ynë mund të na tregojnë një gjë, truri mund të jetë ende i lidhur për të kërkuar një person të ngjashëm me dashurinë tonë të parë.
Ndjenjat e njohura janë aq të fuqishme saqë mund të përcaktojnë se kë zgjedhim në të ardhmen. Por familjariteti jo gjithmonë sinjalizon zgjedhjen e duhur. Supozimi im është se kjo përcaktohet nga përvoja juaj e parë e dashurisë.”
Linda dhe Charlie Bloom, autorë të “Sekreteve të martesave të mëdha: Të vërtetat nga çiftet e vërtetë për dashurinë e qëndrueshme” janë të mendimit se një marrëdhënie funksionon kur, nga vetë emri, merret dhe jepet dashuri.
“Dashuria është një nevojë universale që është thelbësore për mirëqenien tonë. Dashuria nuk është thjesht një ndjenjë e ngrohtë ndaj një personi tjetër. Është dëshira për të rritur mirëqenien dhe cilësinë e jetës. Është edhe dhënia edhe marrja e dashurisë.
Marrja e dashurisë është shumë e rëndësishme, por nëse jemi të përqendruar vetëm në marrje, nuk do të përmbushemi. Marrja e dashurisë vetëm plotëson pjesërisht nevojën për dashuri. Dhënia mund të përmbushë vetëm një pjesë të nevojës për dashuri.
Shumica prej nesh ka pasur përvojën e marrjes së dashurisë nga të tjerët para se aftësia jonë për të dhënë dashuri të aktivizohet plotësisht. Ky besim se ne duhet të jemi në gjendje të japim dashuri edhe nëse nuk e marrim vetë është gabim. Aftësia jonë reciproke për të dhënë dashuri aktivizohet kur e marrim. Derisa të kemi atë përvojë, nuk jemi në gjendje t'ua japim të tjerëve.
Many people are exposed to love, but by their need for protection and resistance to being vulnerable, they are unable to experience love when it appears. Children who are abused or neglected often learn to control their emotions to minimize the pain of abuse. This protective response can be carried over into adulthood and not only protects us from being vulnerable to greater suffering, but also prevents us from experiencing it. It is not a matter of not being exposed to love, it is a matter of internalizing love when it returns to us. ”
